4434-) Bize Knteybe b. Saîd rivâyet etti. ki): Bize Leys Yahya-dan —ki İbn Saîd-dir— o da Büşeyr b. Yesâr-dan o da Sehl b. Ebû Hasıne-den (Yahya: Zannederim bir de Râfi- b. Hadîc-den naklen dedi demiş) rivâyet etti ki Sehl ile Râfi- şunu söylemişler: b. Sehl b. Zeyd ile Muhayyisa b. Mes-ûd b. Zeyd sefere çıktılar. Hayber-e vardıklarında oradaki bazı şeylerin içinde ayrıldılar. Sonra Muhayyisa ansızın Abdullah b. Sehl-i maktul olarak buldu ve onu defnetti. Bundan sonra Huveyyişa b. Mes-ûd ve Abdurrahmân b. Sehl İle birlikte Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e geldi. Bu Abdurrahmân cemaatin en küçüğü idi. Abdurrahmân iki arkadaşından önce konuşmağa davrandı. Fakat Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): fanı!» (Yani yaşça senden büyüğüne riâyet et!) buyurdu. O da sustu; ve arkadaşları konuştular. O da onlarla birlikte konuştu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e Abdullah b. Senlin öldürüldüğünü anlattılar. Bunun üzerine onlara: yemîn verebilir misiniz ki arkadaşınızı (yahut katilinizi) hak edesiniz?» buyurdu. Onlar: Görmediğimiz hâlde nasıl yemîn ederiz! dediler. ise Yahûdiler sizi elli yeminle tebrie etsinler mi?» buyurdu. Kâfir bir kavmin yeminlerini biz nasıl kabul edelim! dediler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bunu görünce onun diyetini kendisi verdi.