4467-) Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Affân b. Müslim rivâyet etti. ki): Bize Hammâd rivâyet etti. ki): Bize Sabit Enes-den naklen haber verdi ki Rubeyyi-in kız kardeşi Ümmi Harise bir insanı yaralamış da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in huzurunda dâvaya çıkmışlar. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): «Kısası (yapın!) kısası!» buyurmuş. Ümmürrabî-: Ya Resûlallah hiç filân kadından kısas alınır mı! Vallahi ondan kısas alınmaz! demiş. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Yâ Ummerrabî kısas-Allah-ın kitâb-dır!» buyurmuş. Hayır vallahi! Ondan ebediyyen kısas alınamaz! demiş. Bu sözü tekrar ede ede nihayet diyeti kabul etmişler. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Allah-ın kullarından öylesi var ki Allah üzerine yemîn etse onu yemininde sâdık çıkarırdı.» buyurmuşlar. hadîsin benzerini Bubâri Mâide sûresinin tefsirinde «Diyât» ve «Sulh» bahislerinde tahrîc etmiştir. Onun rivâyetinde yaralayan kadın Rubeyyi-inkız kardeşi değil kendisidir. Bu kadın Hazret-i Enes b. Mâlik-in halasıdır. Yemîn eden şahıs da Ümmür rabi- değil Enes b. Nadr yani Enes b. Mâlik-in amcasıdır. Hadîsi Ebû Dâvûd Nesai İbn Mâce ve İbn Ebî Şeybe de Müslim gibi rivâyet etmişlerdir. bir cemaat: «Bu rivâyetler arasında ma-rûf olanı Buhârî-nin rivâyetidir; onu sahih tarîkleri ile nakletmistir; nitekim Sünen sahipleri de rivâyet etmişlerdir.» demişlerse de Nevevî kıssanın ayrı ayrı iki kaziyye olduğunu söylemiştir. Zira Rubeyyi- ile Ümmü Rabî- başka başka kadınlardır. Kısas kelimesinin mansub okunması mahzuf bir fi-lin mef-ûlu olduğu içindir. Cümle «kısası yapın!» takdirindedir. Allah-ın kitabıdır.» cümlesinden muzâf atılmıştır. Cümle: «Kitâbullahın hükmü kısasın vücûbudur.» takdirindedir. Bundan murâd: Diş çıkaranın da dişi çıkarılacağını bildiren âyettir. Ümmürrabî-in «Hayır vallahi!..» diye yemîn etmesi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e îtirâz değil kısas sahibini afva teş-vîk Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i bu hususta şefaatçi olmaya tergîb içindir. O bu yemini yâ kısâsçüarın afvine yahut Allah-ın onlara afvi ilham buyuracağına itimad ettiği için yapmıştır.