4594-) Bize Muhammed b. Râfi- rivâyet etti. ki): Bize Abdürrazzâk rivâyet etti. ki): Bize Ma-mer Hemmâm b. Münebbih-den rivâyet etti. Hemmâm: Bize Ebû Hüreyre-nin Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den rivâyet ettiği budur; demiş ve bir takım hadîsler zikretmiş; ez cümle: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle de buyurmuşlar: adam birinden akarını satın almış. Akarı satın atan zât onun akarında içi altın dolu bir küp bulmuş. Bunun üzerine akarı satın alan: Altınını benden al! Zîra ben senden yalnız yeri satın aldım; altını satın almadım! demiş. Yeri satan da: Ben sana yeri ve içinde olanı sattım! demiş. Müteakiben bir zatın huzuruna dâvaya çıkmışlar. Huzurunda-muhakeme oldukları zât: Çocuklarınız var mı? diye sormuş. Biri: Benim bir oğlum vardır; demiş. Öteki de: Benim bir kızım vardır; demiş. Hakim: Bu oğlana bu kızı nikahlayın! Bundan her ikiniz harcayın! Ve tesadduk edin! demiş.» hadîsi Bu-hâri «Kitâbu-l-Enbiyâ»da tahrîc etmiştir. Yer ve ona bitişik olan malın aslıdır. Bazılarına göre akaar ev ve çiftliktir. Bu kelimenin hassaten hurmalık mânâsına geldiğini söyleyenler de vardır. bahsedilen ahş-veriş Benî İsrâî1-den iki zât arasında geçmiştir. bakılırsa bu zâtlar mahkemeye gitmeyip birini hakem tayîn etmiş gibi görünüyorlarsa da İshâk b. Beşîr-in rivâyetinde nasbedilmiş hâkim huzuruna çıktıkları tasrîh edilmiştir. şerif tahkimin yani dâvaya bakmak için bir kimseyi hakem yapmanın caiz olduğuna işaret ediyor. Bu mesele ihtilaflıdır İmâm A-zam-a göre hakemin re-yi o beldenin resmî hâkiminin re-yine muvafıksa mu-teberdir; aksi takdirde verdiği hükme i-tibar yoktur. İmâm Mâlik ile Şafiî hakemin hüküm vermeye ehliyetli olması şartı ile hükmü belde hâkiminin re-yine uysun uymasın nafiz olacağını söylemişlerdir. bu alış-verişte bir hüküm bulunmadığını hakemin sadece iki tarafı uzlaştırdığını beyan ediyor. Filvaki- iki kişinin arasını bulmak müstehaptır. Bu hususta hâkim olanla olmayan arasında fark yoktur.