4599-) Bize Abdullah b. Mesleme b. Ka-neb rivâyet etti. ki): Bize Süleyman (yani İbn Bilâl) Yahya b. Saîd-den o da Münbais-in âzâdlısı Yezîd-den naklen rivâyet etti ki Yezîd Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sahâbîsi Zeyd b. Hâlid El-Cühenî-yİ şunu söylerken işitmiş: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e altın veya gümüş lükata-nın hükmü soruldu da: bağını ve mahfazasını belle! Sonra onu bir sene i-lân et! Şayet (sahibini) âğrenemezsen onu harca (ya bilirsin). Lükata senin elinde bir emânet olsun! Şayet günlerden bir gün arayıcısı gelirse onu kendisine veri ver!» buyurdu. Soran zât ona kaybolan develeri de sordu. Bunun üzerine: sana ne? Bırak onları! Zîrâ onların çarıkları ve su tulumlan yanlarındadır. Sahipleri onları buluncaya kadar suya gelirler ağaçları otlarlar!» buyurdu. O zât koyunu da sordu. Efendimiz: al! Çünkü o ancak ya senin ya dîn kardeşinin yahut da kurdundur.» buyurdular.