4607-) Bana Ebû-t-Tâhir ile Yûnus b. Abdilâlâ da rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize Abdullah b. Vehb rivâyet etti. ki): Bana Amr b. Haris Bekir b. Sevâde-den o da Ebû Salim El-Ceyşânî-den o da Zeyd b. Hâlid El-Cühenî-den o da Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen haber verdi ki: kim kayıb bir hayvanı evine kaparsa onu i-lân etmedikçe kendisi kayıptır.» buyurmuşlar. kayıp hayvandan deve kasdedilmiş olması mümkündür. Bu takdirde mânâ: «Bir kimse bir kayıp deveyi evine kapar da ebediyyen i-lân etmezse kendisi kayıp sayılır.» demek olur. Kendinin kayıp sayılması: Doğruluktan ayrılması manasınadır. şerîf lükatanın —ister milk edinmek isterse sahibine vermek için alınmış olsun— mutlaka i-lân edilmesi gerektiğine delildir ki muhtar olan mezhep de budur. Bâbın bütün hadîsleri lükatayı almanın ve mal edinmenin hâkimin hükmüne hükümetin iznine bağlı olmadığını göstermektedir. Bu cihet ulemâ arasında ittifâkîdir.