4621-) Bize İbrahim rivâyet etti. ki): Bize Muhammed b. Abdüvehhâb El-Ferrâ’ Hüseyn b. Velîd-den o da şu-be-den bu isnadla rivâyette bulundu. Ordudan seçilen bir kıt-a askerdir. Bunların vazifesi düşmana baskın yaparak tekrar yerlerine dönmektir. îbrâhîm Harta î-nin beyanına göre: Seriyye dört yüz kadar suvâri demektir. Bunlara seriyye denilmesi geceleyin gittikleri ve gidişlerinden kimsenin haberi olmadığı içindir. Zîra geceleyin yürüdü mânâsında Araplar: «sera» ve «esrâ» kelimelerini kullanırlar. (sallallahü aleyhi ve sellem) müşriklerin üç haslete davet olunacağını bildirdikten sonra bunların neler olduğunu beyân hususunda: onları İslâm-a davet et!» buyurmuştur. Nevevî bu cümlenin bütün Sahîh-i Müslim nüshalarında burada olduğu gibi «sonra» mânâsına gelen «sunime» edatı ile rivâyet -edildiğini söylüyor. Kâdî Iyâz: «Bu rivâyetin doğru şekli sümme edatım düşürerek (onları İslâm-a davet et!) şeklinde okumaktır. Filhakika Ebû Ubeyd-in kitabında Ebû Dâvûd-un -Sünen»itxle ve başka yerlerde sümme iskat edilerek doğrusu rivâyet olunmuştur. Çünkü bu cümle üç hasletin tefsirinden başka bir şey değildir.» diyor. Mâzirî ise «sümme» edatının burada lüzumsuz değil istiftâh yani söze başlamak için getirilmiş olduğunu söylemiştir kendilerini yurtlarından muhacirler diyarına göçmeye davet et!» ilâh... cümlelerinden murâd: Medîne-ye hicretlerinin müstehab oluşudur. Medîne-ye hicret ederlerse fey- ve ganimet gibi malların kendilerine verilmesini hak edecekler; aksi takdirde çölde yaşayıp hicret ve gazalara iştirak etmeyen bedevi müslümanlar gibi fey- ve ganimette bir haklan olmayacak kendilerine yalnız istihkaklarına göre zekât verilecektir. Şafiî bu hadîsle istidlal ederek: «Sadakalar fey-de hakkı olmayan fakirlere verilir; fey- yalnız askerin hakkıdır. Sadaka alanlara fey- fey- alanlara da sadaka verilmez.» demiştir. İmâm A-zam-la Mâlik-e göre iki nevi- mal arasında bir fark yoktur; ve her iki Arkaya verilebilirler. Ubeyd bu hadîsin mensûh olduğunu iddia etmişse de Nevevî bunun kabul edilmediğini söylüyor. şerifteki zimmetten murâd: Ahd yani verilen sözdür. Buradaki nehîleri ulemâ tenzîhen mekruh mânâsına almışlardır