4676-) Bana Abdullah b. Muhammed b. Esma Ed-Dubaî de rivâyet etti. ki): Bize Cüveyriye Mâlik-ten o da Zührî-den naklen rivâyet etti ki Zührî-ye Mâlik b. Evs rivâyet etmiş. ki): Ömer b. Hattâb bana haber gönderdi. Ben de ona gün yükseldiği vakit geldim; ve kendisini evinde bir serîr Üzerine oturmuş; banlarının üzerine yapışmış; deriden dit yastığa dayanmış olduğu halde buldum. Bana: Yâ Mâlik! Mesele şu ki senin kavminden birkaç hâne sahibi koşup geldiler. Ben de kendilerine biraz atıyye ayrılmasını emrettim. Şunu al da aralarında taksim ediver! dedi. Ben: Bunu benden başkasına emretsen iyi edersin! dedim. Al onu yâ Mâli! dedi. Az sonra Yerfe geldi. Ve: Osman Abdurrahmân b. Avf Zübeyr ve SaM için (içeri girmelerine) iznin var mı yâ Emirelmü-minîn? dedi. Ömer: Evet! dedi. O da kendilerine izin vererek içeri girdiler. Sonra tekrar gelerek: Abbâsla Alî için iznin var mı? dedi. Ömer (yine): Evet! cevâbın verdi. Onlara da izin verdi. Derken Abbâs: Yâ Emirel-mü-minîn! Benimle şu yalancı günahkâr vefasız hâin arasında hüküm ver! dedi. Cemaat dahi: Evet yâ Emirel-mü-minîn aralarında hüküm ver de kendilerini rahata kavuştur! dediler. b. Evs: Bana öyle geliyor ki onlar bu cemaati bunun için önceden göndermişler; demiş.) Bunun üzerine Ömer: İkini» durun! Size Allah aşkına soruyorum! O Allah-ın ki yerle gök ancak onun izniyle durmaktadır! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in: mirasçı olunmaz! Bıraktığımız sadakadır.»buyurduğunu biliyor musunuz? dedi. Cemâat: Evet! cevâbını verdiler. Sonra Abbâs-la Âlî-ye dönerek: Sizin ikinize (de) Allah aşkına soruyorum! O Allah-ın ki yerle gök ancak onun izniyle durmaktadır! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in: mirasçı olunmaz! Bıraktığımız sadakadır.» buyurduğunu biliyor musunuz? diye sordu. Evet! dediler. Bunun üzerine Ömer şunları söyledi: «Hakîkaten Allah (azze ve celle) Resûlü (sallallahü aleyhi ve sellem)-e öyle bir hâssa bahsetmiştir ki bunu ondan başka hiç bir kimseye tahsis etmemişti. Teâlâ Hazretleri: Allah Resûlüne beldeler halkından ne ganimet verdi ise bu sadece Allah ve Resûlüne aittir! buyurdu. (Râvi: Bundan önceki âyeti okudu mu okumadı mı bilmiyorum! diyor.) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’se Benî Nadîr-in mallarını sizin aranızda taksîm etti. Vallahi kendini size tercîh etmedi. Sizi bırakıp da onları kendisi almadı. Ta ki şu mal kaldı! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bundan senelik nafaka alır; bilâhare kalanı Beytü’l-male yardım olarak koyardı.» Sonra şöyle dedi: Allah aşkına soruvorum! O Allahım ki yerle gök ancak onun izniyle durmaktadır! Bunu biliyor musunuz?» Cemâat: Evet! dediler. Sonra Abbâsla Alî-ye de cemaata sorduğu gibi: «Bunu biliyor musunuz?» diye sordu. Evet! dediler. Ömer (sözüne devamla) şunları söyledi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince Ebû Bekir: Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in velî-i ahdiyim dedi. Siz geldiniz! Sen kardeşin oğlundan mirasını istiyordun; o da karısının mirasını babasından istiyordu. Ebû Bekir şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) t mirasçı olunmaz: Bıraktığımız sadakadır.» buyurdu. Siz ikiniz onu da yalancı günahkâr vefasız hâin saydınız! Halbuki Allah onun doğrucu iyi aklı başında hakka tâbi- bir zât olduğunu biliyor! Ebû Bekir vefat etti. Ben de Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile Ebû Bekr-in velî-i ahidleri oldum. Siz beni de yalana günahkâr vefasız hâin gördünüz! Halbuki Allah benim doğrucu iyi aklı başında hakka tâbi- bir kimse olduğumu biliyor. Ben de bu (hükümet) isi (ni) üzerime aldım. Sonra bana sen ve şu geldiniz. İkiniz birliksiniz; matbunms bir! Onu bize ver dediniz. Ben de derim ki: Dilerseniz onu size vereyim! Şu şartla ki: Onu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ne yapardı İse siz de Öyle yapacağınıza Allah-a söz verin! Onu bu şartla alırsınız! Öyle mi? Evet! dediler. (Ömer devamla) şunu söyledi: Sonra bana aranızda hüküm vereyim diye geldiniz! Hayır vallahi! Sİzin aranızda bundan başka bir şeyle kıyâmet kopuncaya kadar hüküm veremem! Eğer ondan âciz kalırsanız bana iade ediverin!