4716-) Bize Ahmed b. Cenâb El-Missîsi rivâyet etti. ki): Bize Îsâ b. Yûnus Zekeriyyâ-dan o da Ebû İshâk-dan naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Berâ-a bir adam gelerek: Siz Huneyn günü dönüp gittiniz mi yâ Ebâ Umara? diye sordu. Bunun üzerine Berâ- şunları söyledi: Nebiyyüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e şehâdet ederim ki dönüp gitmedi. Lâkin insanların aceleci takımı ve zırhsızlar Hevâzin-in şu kabilesine gittiler. Halbuki onlar atıcı bir kavimdir. Kendilerini ok yağmuruna tuttular. Sanki bu oklar bir çekirge sürüsü idi. Derken bozuldular. Düşman Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e doğru yöneldi. Ebû Süfyân b. Haris katırını yediyordu. Derken (yere) indi. Dua etti ve zafer diledi. Hem: benim; yalan yok! Abdülmuttalib-in oğlu benim! Allahım yardımını indir!» diyordu. ki: «Vallahi harb kızıştı mı biz onunla korunuyorduk! Bizim cesurumuz onunla (yani) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’le bir hizada durandı.»