4733-) Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Nümeyr rivâyet etti. H. İbn Nümeyr de rivâyet etti. İkisinin lâfızları birbirine yakındır. ki): Bize babam rivâyet etti. ki): Bize Abdülâzîz b. Siyah rivâyet etti. ki): Bize Habîb b. Ebî Sabit Ebû Vail-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): (harbi) günü Sehl b. Huneyf ayağa kalkarak şunları söyledi: Ey insanlar! Kendinizi itham edin! Yemîn olsun biz Hudeybiye günü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’le beraberdik! Şayet harbe lüzûm görseydik mutlaka harbederdik! Bu söylediğim Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’le müşrikler arasındaki sulhda idi. Derken Ömer b. Hattâb gelerek Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e vardı; ve: Yâ Resûlallah! Biz hak onlar bâtıl üzerinde değil miyiz? dedi. «Evet öyle!» buyurdular. Bizim Ölülerimiz cennette onların ölüleri cehennemde olacak değil mi? dedi. öyle!» buyurdular. Öyle ise neye dînimiz hususunda bu aşağılığı gösteriyoruz da henüz Allah onlarla bizim aramızda bir hüküm vermemişken geri dönüyoruz? dedi. Resûlü Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdular: Hattâb oğlu! Ben gerçekten Allah-ın Resûlüyüm! Allah beni ebediyyen zayi’ etmez!» Bunun üzerine Ömer sabretmedi de kızarak oradan gitti ve Ebû Bekr-e gelerek: Yâ Ebâ Bekr! Biz hak onlar bâtıl üzerinde değil miyiz? dedi. Ebû Bekir: Evet öyle!» cevâbm verdi. Bizim Ölülerimiz cennette onların ölüleri cehennemde olacak değil mi? Evet öyle! O halde neye dînimiz hususunda bu aşağılığı gösteriyoruz da henüz Allah onlarla bizim aramızda bir hüküm vermemişken geri dönüyoruz? dedi. Ebû Bekir şu karşılığı verdi: Ey Hattâb oğlu! O gerçekten Allah-ın Resûlüdür. Allah onu ebediyyen zayi- etmez!..» Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e fetih (müjdesi) le Kur-ân indi. Ve Ömer-e haber göndererek onu kendisine okuttu. Ömer: Yâ Resûlallah! Bu fetih midir? dedi. cevâbını verdiler. Artık Ömer-in gönlü oldu ve döndü.