4753-) Bana Seleme b. Şebîb de rivâyet etti. ki): Bize Hasen b. A-yen rivâyet etti. ki): Bize Züheyr rivâyet etti. ki): Bize Ebû İshâk Amr b. Meymûn-dan o da Abdullah-dan nakle» rivâyet etti. (Şöyle dedi): (sallallahü aleyhi ve sellem) Beyte karşı durarak Kureyş-den altı kişi aleyhine dua etti. Bunların içinde Ebû Cehil Ümeyye b. Halef Utbe b. Rabîa Şeybe b. Rabîa ve Ukbe b. Ebî Muayt da vardı. Allah-a yemîn ederim ki ben bunları Bedir harbinde yere serilmiş gördüm. Güneş kendilerini değiştirmişti. Sıcak bir gündü. hadîsi Buhârî «Kitabü-l-Vudû-» «Kitabü-l-Cizye» «Kitabü meb-as-in-Nebiyy» «Kitabü-s-Salât» «Kitâbü-l-Cihâd» ve «Kitâbü’l-Megâzî»-de; Nesâî «Kitabü-t-Tahâre» ile «Kitâbü-s-Siyer»-de tahrîc etmişlerdir. Hayvanın karnındaki yavrunun sargısıdır. İnsanda buna meşime denilir. en şjakîsi»-nden murâd: Ukbe b. Ebi Muayt--tır. Nitekim ikinci rivâyette ismi tasrîh edilmiştir. düşmanın eziyyetini men- edecek kuvvet yahut aşiret efradı demektir. Bu takdirde kelime «mâni---in cem-idir. Fakat Bazıları bu kelimenin izzet ve şeref mânâsına geldiğini söylemişlerdir. Zemah -serî: «Bu kelime enefe ve azamet lâfızlarında olduğu gibi bir mas-dardır.» demiştir. bed duadan korkmaları mekân i-tiban iledir. Yani Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in duası kabul edilir diye değil Kâbe-de yapılan duâ makbuldür diye korkmuşlardır. şey dilerse üç defa dilerdi.» cümlesinden murâd: Yine duadır. Te-kîd için lâfız değiştirilerek üst tarafa atfedilmiştir. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bu duayı namazdan çıktıktan sonra Kâ-be-ye karşı yapmıştır. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bed duâ ettiği şahısların yedincisi râvi belleyememişse de «Sahîh-i Buhârî»-de bunun Umara b. Velîd b. Muğira olduğu bildirilmiştir. Yalnız bazıları bunu müş-kil görmüşlerdir. Çünkü Siyer ulemâsının beyanlarına göre Umara b. Velîd Habeşistan-da Necâşî-nin yanında bulunuyordu. Kendisi güzeldi. Necâşî-nin karısına musallat olmuş; bu sebeple Necâşî sihirbazlarından birine onu sihirletmişti. Bundan sonra Umara vahşîleşmiş; ölünceye kadar vahşî hayvanlarla gezmiş; nihayet Hazret-i Ömer zamanında Habeşistan adalarından birinde ölmüştür. Kâdî Iyâz diyor ki: «Bunun cevâbı şudur: Hazret-i İbn Mes-ûd-un görmesinden murâd: Ekserisini görmüş olmasıdır. delîl Ukbe b. Ebî Muayt-tır. O da yedi kişiden biridir fakat Bedir harbinde öldürülmemiş; oradan esir olarak nakledilmiştir. Onu Irku-z-Zubye denilen yere geldiklerinde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) hapsederek öldürmüştür.»