4806-) Bana Yahya b. Habîb El-Hârisî rivâyet etti. ki): Bize Bavh rivâyet etti. ki): Bize İbn Cüreyc rivâyet etti. ki): Bana Ebû-z-Zübeyr rivâyet etti ki kendisi Câbir b. Abdillâh-ı şöyle derken işitmiş: (sallallahü aleyhi ve sellem): hayırda ve serde Kureyş-e tabi-dirler.» buyurdu. Hüreyre rivâyetini Buhari «Menâkıb» bahsinde tahrîc etmiştir. Mezkûr rivâyetteki «bu iş»-den murâd: Hilâfet ve emirliktir. Ulemâdan bazıları bu hadîsin emir mânâsına gelen bir ihbar olduğunu söylemişlerdir. Kureyş kabilesi sair Arap kabilelerinden her cihetle üstün olduğu için hilâfet onlara tahsis buyurulmuş; sair insanların onlara tâbi- olmaları emrolunmuştur. müslümanlanna tabi-dir.» Yani onlara karşı gelmek caiz değildir. «Kâfirleri de onların kâfirlerine tabi-dir.» cümlesini Kirmânı şöyle îzâh etmiştir: «Eu cümle onların geçmişteki hâllerini haber vermektedir. Yani onlar küfür devrinde de metbû- ve reis idiler. Kureyş kabilesi Harem-i şerif dahilinde yaşadıkları için Araplar onları sever ve sayarlardı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Peygamber gönderilerek hak dîne davete başlayınca Arapların ekserisi birdenbire ona tâbi- olmayıp Kureyş-in ne yapacağım beklediler. Mekke fethedilip Kureyş kabilesi müslüman olunca sair Araplar da onlara tâbi- olarak takım takım Allah-ın dînine girdiler. Peygamber-in hilâfeti Kureyş-de devam etti. Bu suretle (kâfiri kâfirlerine tâbi- idi) sözü doğru çıktı. Müslümanları da onların müslümanlarına tâbi- oldular.» ikinci rivâyetindeki »hayır ve şer»-den murâd da İslâmiyet ve cahiliyyet devirleridir. Yani: İnsanlar câhiliyyet devrinde nasıl Küreyş-e tâbi- idi iseler İslâmiyette de yine onlara tâbi-dirler; demektir. Resûlü-Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) bu hükmün dünya durdukça böyle devam edeceğini haber vermiştir. Aşağıdaki rivâyet dahi aynı mânâdadır.