4827-) Bana Muhammed b. Hatim de rivâyet etti. ki): Bize İbn Mehdî rivâyet etti. ki): Bize Cerîr b. Hâzim Harmeletü-l-Mısrî-den o da Abdurrahmân b. Şümâse-den o da Âişe-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-den naklen bu hadîsin mislini rivâyet etti. Âişe-nin ismini vermeden muamelesini sorduğu kumandan Amr b. Âs (radıyallahü anh) dır. Kardeşi Muhammed b. Ebî Bekr-i onun öldürdüğüne işaret ederek: «Kardeşim Muhammed b. Ebî Bekr-e yaptıkları...» demiştir. şudur: Hazret-i Alî (radıyallahü anh) Muhammed b. Ebî Bekr-i Mısır-a vâlî ta-yîn etmişti. Muâviye (radıyallahü anh) tarafından üzerine Amr b. Âs gönderildi. 38. Hicrî tarihinde aralarında vuku- bulan muharebede Muhammed b. Ebî Bekir yenildi. Ve hasınının eline esîr düşerek gaddârâne şehîd edildi. Bu katlin nasıl yapıldığı ihtilaflıdır. Bazıları harbde vurulduğunu söylemiş; bir takımları esîr edilerek öldürüldüğünü bildirmişlerdir. Harpten sonra na-şının bir eşek İaşesi içinde bir harabede bulunarak yakıldığını iddia edenler de vardır. Hazret-i Âişe-nin bu vak-aya pek üzüldüğü: «O benim kardeşim ve âhiret oğlum idi.» diyerek bir daha ölünceye kadar pişmiş et yemediği rivâyet olunur. şerif fazilet sahibi bir kimsenin faziletinin anılması gerektiğine buna düşmanlık güceniklik gibi şeylerin mâni- olmamasına ve keza insanlara hoş muamele edilmesi lâzım geldiğine delildir. Bu mânâda hadîsler çoktur.