4859-) Bana Ebû-t-Tahir dahi rivâyet etti. ki): Bize İbn Vehb Hayve-den naklen haber verdi ki ona da Ebû Hüreyre-nin âzâd-hsi Ebû Yûnus rivâyet etmiş. ki): Ebû Hüreyre-yi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen bunu rivâyet ederken işittim. Ama: «Kim emîre itaat ederse» dedi. «Benim emîrime» demedi. mâ m-in Ebû Hüreyre-den rivâyet ettiği hadîsinde de böyledir. hadîsi Buhârî «Ahkâm» bahsinde tahrîc etmiştir. Hadîs-i Şerif: Peygambere itaat ederse Allah-a itaat etmiş olur!" Sûre-i Nisa- âyet: 80. âyet-i kerîmesinden alınmıştır. Çünkü Cenâb-ı Hak Peygamberine itaat olunmasını emir buyurmuştur. Binâenaleyh ona itaat eden Allah-a da itaat etmiş olur. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-de âmire itaati emretmiştir (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizin âmirlere itaate son derece ehemmiyet vererek bunu kendine yapılan itaat mertebesine yükseltmesine sebep olarak Hattâbî şunları söylemiştir: «Gerek Kureyş gerekse onların peşinden gelen Araplar emirlik nedir bilmezler; kendi kabileleri reislerinden başka kimseyi tanımazlardı. İslâmiyet gelerek kendilerine emirler tâyin edilince bunu hazmedemediler. Hattâ bâzısı itaatten çekindi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) âmirlere itaat etmenin kendisine yapılan itaate isyanın da kendisine yapılan isyana bağlı olduğunu bildirerek onları âmirlerine itaate teşvik buyurmuş; bu suretle tefrikanın önüne geçmiştir.»