4873-) Bize Ebû Bekir b. Ebî Şey be de rivâyet etti. ki): Bize Vekî- ile Ebû Muâviyc A-meş-den bu isnâdla bu hadîsin benzerini rivâyet etti. hadîsi Buhâ ri «Megâzî» ve «Ahkâm» bahislerinde; Ebû Dâvûd Cihâd»-da; Nesâî «Bey-at ve «Siyer»-de tahrîc etmişlerdir. askerlerini yakmak istemesi bâzı ulemâya göre şakadır. Bir takımları onları denemek istediğini söylemişlerdir. Nitekim gülerek: «Ben sizi denemek istedim!» dediği rivâyet olunmuştur. Bu zâtın Abdullah b. Huzâfe olduğunu iddia edenler olmuşsa da Nevevî bunu zayıf bulmuştur. Zîra hadîsin ikinci rivâyetinde kumandanın Ensâr-dan bir zât olduğu bildirilmiştir ki bu da onun başka biri olduğunu gösterir. girseler (bir daha) çıkamazlardı.» cümlesi hakkında Dâvûdî şunları söylemiştir: «Bundan murâd: Dünya ateşidir. Çünkü onun yakması ile hepsi ölür; kimse sağ kalmazdı. Maksat cehennem ateşi ve onda ebedî kalmaları değildir.» şerîf ma-siyet hususunda âmire itaat edilmeyeceğine itaatin sâdece meşru hususatta lâzım geleceğine delildir.