4980-) Bu hadîsi bana Abdullah b. Abdirrahmân Ed-Dârimî de rivâyet etti. ki): Bize Yahya b. Hassan rivâyet etti. ki): Bize Muâviye rivâyet etti. ki): Bana Zeyd haber verdi ki kendisi Ebû Sellâm-i şeyle derken işitmiş: Bana Nu-mân b. Beşîr rivâyet etti. ki): Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in minberi yanında idim... bu hadîsi Ebû Tevbe-nin hadîsi gibi rivâyet etmiştir. ki ashabdan Bazıları islâmda en makbul amelin ne olduğunda ihtilâf etmişler içlerinden birisi bunun hacılara su vermek olduğunu diğeri Kâ-be-yi ta-mîr etmenin daha makbul sayılacağını söylemiş; üçüncü biri cihâdın ikisinden de hayırlı olduğunu ileri sürmüştür. İnen âyet-i kerîme üçüncü zâtın haklı olduğunu meydana çıkarmıştır. Şerîf. cumada ve diğer günlerde mescidlerde yüksek sesle konuşmanın mekruh olduğuna keza insanların toplu bulunduğu yerlerde bilir bilmez bağırıp çağırmanın doğru olmadığına delildir. Bunun sebebi gürültünün namaz kılanlarla zikredenleri yanıltmasıdır.