5026-) Bize Muhammed b. Hatim rivâyet etti. ki): Bize Affân rivâyet etti. ki): Bize Hammâd rivâyet etti. ki): Bize Sabit Enes b. Mâlik-den naklen haber verdi. Enes şöyle dedi: takım insanlar Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gelerek: Bize Kur-ân ve sünneti öğretecek adamlar gönder! Dediler. O da kendilerine Ensardan Kurrâ- ednilen ve içlerinde dayım Haram da bulunan yetmiş kişi gönderdi. Bunlar Kur-ân okuyor; geceleri ders alıp öğreniyor gündüzleri de su getirip mescide koyuyor; odun toplayıp satıyor; onunla Sofa halkına ve fakirlere yiyecek satın alıyorlardı. İşte bu zevatı Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onlara gönderdi. Ama daha yerlerine varmadan önlerine çıkarak onları Öldürdüler. Onlar da: Allahım! Bizden Peygamberimize ilet ki biz sana kavuştuk. Ve senden razı olduk; sen de bizden razı oldun! Dediler. adam da Enes-üı dayısı Harâm-a arkasından gelerek onu okla yaraladı: hattâ oku geçirdi. Bunun üzerine Haram: Kâ-be-nin Rabbine yemin ederim ki muvaffak oldum! Dedİ. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de ashabına: ki dîn kardeşleriniz öldürüldüler. Hem de şunu söylediler: Allahım! Bizden Peygamberimize ilet ki biz sana kavuştuk: ve senden razı olduk. Sen de bizden razı oldun!» buyurdular. hadîsi Buhârî «Cihâd» ve «Megâzî» bahislerinde tahric etmiştir. mevzuu vak-a tarihlerde «Bi-ri Maune» vak-ası nâmı ile anılır. Bu vak-a hicretin dördüncü yılında olmuştur. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gelen hey-et Benî Süleym kabilesine mensûb idiler. Burada gelenlerin Kur-ân ve hadis öğretecek kimseler istedikleri bildiriliyor. Buhârî-nin «Megâzî» bahsindeki rivâyetinde Benî Süleym’in Ri’l- Zekvân Usayye ve Beni Lahya kollarının Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-den düşmanlarına karşı imdad istedikleri görülüyorsa da şüphesiz hâdise birdir. İhtimal gelen hey-et hem Kur-ân ve hadîs öğretecek hern de icabında düşmana karşı yardım edecek kimseler istemişlerdir. (sallallahü aleyhi ve sellem) bunlara yetmiş kişilik güzide bir irfan ordusu göndermişti içlerinde Hazret-i Enes b. Mâlik-in dayısı Haram b. Mİlhân da vardı. Hey-et «Bi-r-i Maûne» denilen bir kuyunun yanına varınca içlerinden Hazret-i Haram-ı Müşriklerin reisi olan Âmir b. Tufeyl-e gönderdiler. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz bu adamdan emin değildi. Onun için gelen hey-ete hemen icabet edivermemiş; endişesini bildirmişti. Fakat gelenler yüzde yüz te-mînatta bulununca muvafakat göstermişti. Netice Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in endişesinde haklı olduğunu gösterdi. Âmir Hazret-i Harâm-ı şehid etti. Haram (radıyallahü anhûma)’ın: «muvaffak olduin!» diyerek ettiği yemin şehidliğe muvaffak oldum!» manasınadır. Haram dönmeyince arkadaşları onu aramak için yola çıkmış; fakat yolda Amir-in adamları tarafından şehîd edilmişlerdi. Bu zevatın şehîd edildiklerini ve son demlerinde söyledikleri sözleri Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e Cebrail (aleyhisselâm) haber vermiştir. Bu cihet Buhârî-nin rivâyetinde açıkça zikredilmiştir.