5091-) Bize Yahya b. Eyyûb rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Mübarek rivâyet etti ki): Bize Âsim Şa-bi-den o da Adiyy b. Hatim-den naklen haber verdi. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e avın hükmünü sordum: attığın zaman üzerine besmele çekiver. Avı öldürmüş bulursan ye! Ancak onu suya düşmüş bulursan o başka! Çünkü onu şunu öldürdü yoksa senin okunmu bilemezsin.» rivâyetleri Buhârî «Kitabu-z-Zebâihi ve-s-Sayd»-da bazısını «Taharet» ve «Büyü» bahislerinde; Tirmizî Nesâî ve İbn-i Mâce «Saydı» bahsinde tahric etmişlerdir. Bu ve emsali hadisler Avlanmanın mubah olduğuna delildirler. Avcılık kitap sünnet ve icma-i ümmetle meşru-dur. Kitaptan delili ... (İhramdan çıktığınız zaman avlanabilirsiniz) âyet-i kerîmesidir. Kadı Iyâz: «Avcılık istifâde ve ihtiyaç için yapılırsa mubahtır demiş kayf için avlanmanın mubah olup olmadığında ulemanın ihtilaf ettiklerini söylemiştir. İmâm Mâlik eğlence için fakat yine de istifâde niyetiyle avlanmayı kerih görmüş. Leys ile Ibnû Abdi-l Hakem ise caiz olduğunu söylemişlerdir. Fakat avı kesmek niyetiyle vurmamişsa yenilmesi haram olur. Çünkü bu fiil yer yüzünde fesad çıkarmak ve boş yere nefis telef etmek hükmüne girer. Halbuki Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) hayvanın ancak yemek için öldürülmesine müsaade buyurmuş fazla av avlamayı yasak etmiştir.