5434-) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Halef b. Halîfe Yezid b. Keysân-dan o da Ebû Hâzım-dan o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün yahut bir gece (dışarı) çıktı. Ve birden Ebû Bekir-le Ömer-e rastladı. bu saatte evlerinizden çıkaran nedir?» diye sordu. Açlık ya Resûlallah! dediler. de. Nefsim yed-i kudretinde olan Allah-a yemin ederim ki beni de sizi çıkaran çıkarmıştır. Kalkın!» dedi. Hemen onunla birlikte kalktılar ve Ensâr-dan bir zâtın evine vardı. Bir de baktı ki o zât evinde yok. Kadın onu görünce: Hoş geldiniz safa geldiniz! dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de ona: «Fütân nerede?» diye sordu. Kadın: Bize tatlı su getirmeğe gitti dedi. O anda ensâri geldi. Ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile iki arkadaşını gördü. Sonra: Allah-a hamd olsun bugün benden müsafirleri daha şerefli olan kimse yoktur dedi. Hemen giderek onlara bir hurma salkımı getirdi ki içinde koruk kuru ve olgun hurmalar vardı. Bundan buyurun! dedi ve bıçağı aldı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona: sağmal koyuna dokunma1» buyurdu. Fakat o onlar için kesti ve hem koyundan hem o hurma salkımından yediler içtiler. doyup suya kandıkları vakit Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebû Bekir-le Ömer-e: yed-i kudretinde olan Allah-a yemin ederim ki kıyâmet gününde bu nimetlerden mutlaka sorulacaksınız! Sizi evlerinizden açlık çıkardı. Sonra şu nimetlere kavuşmadan dönmediniz.» buyurdular.