5806-) Bize Harun b. Ma-rut rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Vehb rivâyet etti ki): Bana Amr haber verdi. H. Ebû-t-Tâhir de rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Vehb Amr b. Hâris-den naklen haber verdi. Ona da Bekr b. Sevâ de rivâyet etmiş ona da Abdurrahman b. Cübeyr rivâyet etmiş ona da Abdullah b. Amr b. Âs rivâyet etmiş ki: Benî Hâşim-den birkaç kişi Esma binti Umeys-in yanına girmişler. Derken Ebû Bekr-i Sıddik da girmiş. Esma o gün onun nikâhı altında imiş. Ebû Bekr bu zevatı görmüş ve bundan hoşlanmamış. Bunu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e anlatmış ve: hayırdan başka bir şey görmedim» demiş. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): ki Allah Esma-yi bundan beri kılmıştır.» buyurmuş. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) minber üzerinde ayağa kalkarak: günümden sonra sakın bir adam beraberinde bir veya iki kişi olmadan kocası evde bulunmayan bir kadınin yanına girmesin!» buyurmuşlar. Kocası evde olmayan kadın demektir. Kocasının şehir hâricinde uzak bir yere gitmesiyle evinden çıkıp şehir içinde bulunması arasında hükmen bir fark yoktur. Nitekim bu kıssada Hazret-i Ebû Bekr evinde bulunmamış fakat şehirden de dışarı çıkmamıştır. diyor ki: «Hadîsin zahirine bakılırsa beraberinde iki üç kimse bulunan bir adam kendisine ecnebi sayılan bir kadınla bir yerde bulunabilecektir. Ulemamıza göre meşhur olan kavl ise bunun haram olmasıdır. Şu halde hadîs salâh ve doğruluklarından dolayı kendilerinden kötülük beklenmeyen bir cemâat bir kadının yanına girebilir diye te-vîl olunur. Kâdi Iyâz da bu te-vile benzer bir işarette bulunmuştur.»