5821-) Bize Muhammed b. Âlâ- ile Ebû Küreyb El-Hemdân rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize Ebû Üsâme Hişâm-dan rivâyet etti ki) ; Bana babam Esma binti Ebi Bekr-den naklen haber verdi Esma şöyle dedi: Zübeyr benimle evlendi. Ama kendisinin yeryüzünde mal ve köle nâmına atından başka hiçbir şeyi yoktu. Ben onun atına aU veriyor; nafakasına bakıyor işlerini görüyor su devesi için çekirdek kırıyor onun alahnı ve suyunu veriyor kovasını tamir ediyor hamur yoğuruyordum. Ekmek yapmayı beceremiyordum. Benim için ensardan bazı komşu kadınlar ekmek yapıyorlardı. Doğru kadınlardı. Zübeyr’e Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in parsellediği yerden çekirdeği başmın üstünde taşıyordum ki bu yer bir fersahın üçte ikisi uzaklıktadır. Bir gün çekirdek başımın üzerinde olduğu halde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e rastladım. Beni çağırdı. Sonra beni arkasına bindirmek için (devesine): Ih!» dedi. Esma Zübeyr-e: Utandım ama senin kıskançlığını da bilirim demiş. O da: Vallahi başının üzerinde hurma çekirdeğini taşıman onunla beraber binmenden daha güçtür demiş. Esma: Hattâ bundan sonra Ebû Bekr bana bir hizmetçi gönderdi de o beni at bakıcılığından kurtardı ve sanki beni âzâd etti demiş.