6010-) Bu hadîsi bana Züheyr b. Harb da rivâyet etti. ki): Bize Osman b. Ömer rivâyet etti. ki): Bize Şu-be Simak-dan rivâyet etti. ki): Ben Alkame b. Vâil-i babasından rivâyet ederken dinledim ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): demeyin! Lâkin İneb ve hable deyin!» buyurmuşlar. hadîsi Buhârî «Kitâbü’l-Edeb»-de tahrîc etmiştir. Ineb üzüm; hable yahut habele üzüm çotuğu yani bağı demektir. Kerm de aynı mânâya gelir. Ancak Arablar bu kelimeyi hem üzüm hem bağ. hem de şa-rab mânâlarında kullanırlardı. Bir de şarab cömertliğe sevk ettiği için ona kerm demişlerdi. Bundan dolayı şeriat bu kelimeyi üzüme ve üzüm ağacına isim yapmayı mekruh saymıştır. Çünkü Arablar bu kelimeyi işitmekle çok defa şarab hatırlarına gelir nefisleri kabarabilir hatta içebilirlerdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu isme ancak müslüman bir adamın yahut mü-min kalbin lâyık olduğunu bildirmiştir. Zira Kerm keremden alınmıştır. Mü-minirı kalbine kerm demesi; içinde îmân hidâyet nur takva ve bu ismi hak eden sıfatlar bulunduğundandır. Müslüman kişi de böyledir. Lügat ulemâsının beyânına göre Arablar cömert adam ve cömert kadın mânâsına «Racülün kermün» ve «İmraetün kermün» «Nis-vetün kermün» derler.