6094-) Bize Abdullah b. Berrad El-Eş-âri ile Ebû Küreyb rivâyet ettiler. Lâfız Ebû Küreyb-indir. (Dediler ki): Bize Ebû Üsâme Bü-teyd-den o da Ebû Bürde-den o da Ebû Mûsa-dan o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen rivâyet etti. Söyle buyurmuşlar: benim ve Allah-ın benimle gönderdiği şeyin misâli bir adamın misâli gibidir. Ki: Kavmine gelir de: Ey kavmim ben orduyu iki gözümle gördüm. Ben gerçekten soyunmuş uyarıcıyım. Kurtulmaya bakın! der. Kavminden bir taife ona itaat eder. Ve gecelikle yola düşerek yavaş yavaş giderler. Onlardan bir taife de onu yalanlayarak yerlerinde sabahlarlar ve ordu sabah baskım yaparak onları helâk eder. Köklerini kurutur işte bana itaat edip getirdiğime tâbi olanlarla bana isyan edip getirdiğim hakkı yalanlayanların misâli budur.» hadîsi Buhârî «Rikak» ve «î-tisam» bahislerinde tahrîc etmiştir. uyarıcıdan murad: Korkunç haber getirendir. Eskiden Araplar-ın âdetine göre bir adam bir cemâati korkutmak ve kendilerine korkunç bir haber vermek isterse elbisesini çıkarır şayet uzakta ise bu elbise ile kendilerine işarette bulunur. musibet haberi verdiğine işaret ederdi. Bunu ekseriyetle bir cemâatin öncüsü ve gözcüsü yapardı. Böyle yapması: Gören daha iyi far-ketsin daha çok şaşsın ve manzara daha çirkin olsun diyedir. Bu şekil o cemâati düşman için hazırlanmaya daha çok teşvik eder. Bazılarına göre bunun mânâsı: «Ben kendisine düşman yetişip elbisesini alan uyarıcıyım. İşte sizi çıplak olarak uyarıyorum.» demektir. nıühletihim» tâbiri Müslim-in bütün nüshalarında burada olduğu gibidir. «Ekem-ü beyne-s-Sahiheyn» nâm eserde ikisinin de doğru olduğunu söylüyor.