6114-) Bana Yûnus b. Abdi’l-A-lâ Es-Sadefî rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Vehb haber verdi. ki): Bana Amr (bu zât İbn-l-Hâris-dir) haber verdi. Ona da Bükeyr Kasım b. Abbâs El-Hâşimî’den o da Ümmü Seleme-nin azatlısı Abdullah b. Râfi-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevcesi Ümmü Seleme-den naklen rivâyet etmiş ki: Şöyle dedi: Halkın havzdan bahsettiklerini işitiyordum ama bunu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işitmemiştim. Yine bundan bahsedilen bir gündü. Câriye başımı tarıyordu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i işittim: nas!» diyordu. Hemen cariyeye: Benim işimi sonraya bırak! dedim Ama o erkekleri çağırdı kadınları çağırmadı ki! dedi. Ben insanlardanım dedim. Müteakiben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): sizin için havzın başına Önce varacağım. Bana bakın! Sakın biriniz gelip de kaybolmuş deve kovulur gibi benden koğulmasın. Ben de: Bu neden dolayı demiyeyim. Arkasından: Sen hakikaten bunların senden sonra neler icâd ettiklerini bilmezsin! denilmesin. Ben de: olsun! demiyeyim.» buyurdular.