6272-) Bize Yûsuf b. Hammad El-Ma-nî rivâyet etti. ki): Bize Abdûl-A-la Said-den o da Katâde-den o da Enes b. Mâlik-den naklen rivâyet etti ki: Halk Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e sual sormuşlar o derecede ki kendisine çok sormakta ısrar etmişler. Derken bir gün minbere çıkarak şöyle buyurmuşlar: bana! Bana bir şey sorarsanız onu mutlaka size beyan edeceğim!» Cemâat bunu işitince ağızlarını kapamışlar ve onun gelmiş bir şeyin huzurunda olmasından ürkmüşler. ki: Ben sağa sola bakmaya başladım. Bir de ne göreyim herkes elbisesini başına dolamış ağlıyor! Derken mescidden bir adam söze başladı. —Bu adama sitem olunur ve babasından başkasına aid olduğu iddia edilirdi. — Yâ Nebiyyallah benim babam kimdir? dedi. baban Hüzafe-dir.» buyurdular. Sonra Ömer b. Hattab (radıyallahü anh) söze başladı ve: Biz Rab olarak Allah-a din olarak İslâm-a Resul olarak da Muhammed-e razı olduk. (Bunu) kötü fitnelerden Allah-a sığınarak yaptık. Müteakiben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); ve şer hususunda bugün gibisini hiç görmedim. Bana cennetle cehennem tasvir olundu da onları şu duvarın dibinde gördüm.» buyurdular.