6382-) Bize Kuteybe b. Saîd rivâyet etti. ki): Bize Abdü’l-Azîz (yani İbn Ebi Hâzim) Ebû Hâzim-den o da Sehl b. Sa-d-dan naklen rivâyet etti. Sehl Şöyle dedi: Medine-ye Mervan hanedanından bir zât vali tâyin edildi. (Bu zat) Sehl b. Sa-d-i çağırarak Âli-ye sövmesini emretti Sehl buna razı olmadı. Vali ona: Madem ki buna razı olmuyorsun (hiç olmazsa) Allah Ebû-t-Türab-a lanet etsin de! dedi. Bunun üzerine Sehl şunu söyledi: Ali-nin kendince Ebû-t-Türab-dan daha sevimli bir ismi yoktu. Bu isimle çağrıldığı vakit gerçekten sevinirdi. Bu sefer vali: Bize onun kıssasını haber ver! Ona niçin Ebû Türab ismi verildi dedi. Sehl şunu söyledi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Fâtıme-nin evine geldi de Ali-yi evde bulamadı. Ve (Fâtıme-ye) oğlu nerede?» diye sordu- Fâtıma: Aramızda bir şey oldu. Beni kızdırdı da çıktı (gitti). Yanımda kaylule yapmadı dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir insana: şu nerede!» dedi. (Adam gitti.) Geldi ve: Ya Resûlallah o mescidde uyuyor dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de onun yanına geldi. Ali uzanmış; örtüsü bir tarafından düşmüş kendisi topraklanmıştı: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) toprağı ondan silmeye başladı hem..: Eba-t-Türab! Kalk Eba-t-Türab!» diyordu. Bu hadîsi Buhârî «Kitâbu-s-Salâtda tahric etmiştir. Ebû Türab: Toprak babası demektir. Bu hadîsde beyan edildiği ve-cihle kendisine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebû Türab diye hitab ederek latife yaptığı için Hazret-i Ali bunu künye ittihaz etmiş ve sevmiştir. Yerinde de görüldüğü vecihle günün ortasında uykuya yatmaktır. Bazıları uyku olsun olmasın günün ortasında yapılan istirahata kaylule denildiğini söylemişlerdir şerif mescidde fakirlerle yabancılardan başkalarının da uyuyup kaylule yapabileceklerine ve kızmamak şartıyle dargın bir kimseye kendi künyesinden başka bir künye ile hitab ederek şakalaşmanın caiz olduğuna delildir. meselesi hakkındaki te-vili Bâbımızın Muâviye hadîsinde görmüştür.