6391-) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe ile Züheyr b. Harb rivâyet ktiler. (Dediler ki): Bize Hasen b. Mûsa rivâyet etti. ki): Bize Züheyr rivâyet etti. ki): Bize Simâk b. Harb rivâyet etti. ki): Bana Mus-ab b. Sa-d babasından rivâyet etti ki Kur-ân-dan bazı âyet iter onun hakkında inmiş. Sa-d Şöyle dedi: Sa-d’ın annesi dininden dönmedikçe ebediyyen onunla konuşmayacağına ve yiyip içmeyeceğine yemin etti. ki: Sen Allah-ın annenle babanı sana vasiyyet ettiğini söylüyorsun. Ben senin annenim sana. bunu ben emrediyorum. (devamla) şunu söylemiş: Annem üç gece bekledi hattâ bîtab-lıktan bayıldı. Bunun üzerine Umare denilen bir oğlu kalkarak ona su verdi. Annem Sa-d-a beddua etmeye başladı. Az sonra Allah (azze ve celle) Kur-ân-da şu âyeti indirdi: İnsana annesiyle babasına güzel muamelede bulunmasını vasiyet ettik. Şayet bana şirk koşman için seninle mücahede ederlerse Sûre-i Lokman Âyet: 15. ilah..." Bu âyette şu da vardır: «Ama onlarla dünyada iyi geçin.» ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) büyük bir ganimet almışdi. Bir de baktım ganimetin içinde bir kılıç var! Hemen onu alarak Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e getirdim ve: Bu kılıcı bana bahşet! Ben hâlini bildiğin bir kimseyim dedim: aldığın yere iade et!» buyurdular. Ben de gittim tam onu ganimet yerine koymak istediğim sırada nefsim beni ayıpladı ve tekrar ona dönerek: Bunu bana ver! dedim. Bana sesini şiddetlendirerek: aldığın yere koy!» buyurdu. Bunun üzerine Allah (azze ve celle): ganimetleri soruyorlar..."! Sûre-i Enfal Âyet: 1. âyetini indirdi. ki: Ben hastalandım da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e haber gönderdim. Hemen geldi. Bana müsaade buyur malımı dilediğim yere taksim edeyim dedim. Razı olmadı. Yarısını! dedim. Yine razı olmadı. Öyle ise üçte birini! dedim. Ses çıkarmadı. Artık ondan sonra üçte bir (i vasiyet) caiz oldu. ki: Ensar ve muhacirlerden müteşekkil birkaç kişinin yanına geldim de: Gel seni doyuralım ve sana şarab sunalım dediler. Bu mesele şa-rab haram kılınmazdan Önce idi. Onların yanına bir haş içinde iken vardım —Haş bahçe demektir.— Bir de baktım yanlarında kızartılmış hir deve kellesi bir testi de şarab var! Onlarla beraber yedim içtim. Derken onların yanında ensarla muhacirlerin lâfı oldu. Ben: Muhacirler ensardan daha hayırlıdır dedim. Bunun üzerine bir adam başımın iki çenesini yakaladı ve bana o kelle ile vurarak burnumu yaraladı. Hemen Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gelerek ona haber verdim. Müteakiben Allah (azze ve celle) benim hakkımda — kendisini kasdediyor — şarabın hükmünü indirdi: kumar dikili taşlar ve oklar şeytan işi pis şeylerdir." Sûre-i Mâide Âyet: 9.