6404-) Bize Ebû Küreyb Muhammed b. Ala- rivâyet etti. ki): Bize Veki rivâyet etti. ki): Bize İsmail Behiy-den o da Urve’den naklen rivâyet etti. Urve (Şöyle dedi): Bana Âişe: «Senin iki baban kendilerine yara isabet etmişken Allah ve Resûlüne icabet eyleyen kimselerdendir.» dedi. Âişe-nin Urve-ye: «Senin iki baban...» diye hitab etmesi Urve kız kardeşi Esma-nin oğlu olduğundandır. İki babadan biri Urve-nin kendi babası Zübeyr diğeri de dedesi Ebû Bekr-dir. Bu da icabında dedeye baba demenin caiz olduğunu gösterir. sarihlerinden Übbî-nin beyânına göre Hazret-i Âişe bu hadîsi ile «Hamraü’l-Esed» vak-asına işaret etmiştir. Vak-a şudur: Uhud harbinden dönüşde müslümanlar aldıkları yaralardan pek bîtâb düşmüşlerdi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebû Süfyân’ın müslümanları mağlûb ve perişan göstererek onlara tekrar hücum etmesinden endişelenerek müslümanlara: düşmanı takibe çıkacak bir kimse yok mu?» diye seslenmiş. Hemen Hazret-i Ebû Bekr-le Hazret-i Zübeyr ortaya çıkmış ve yetmiş kişi hazırlayarak düşmanı takip etmişlerdi. Ebû Süfyân Uhud’dan ayrıldıktan sonra Ravha-ya gitmiş orada yapmak istediği işi neden yarıda bıraktığına pişman olmuş düşünmeğe başlamıştı. Düşmanı ta-kib eden müslümanlar Mekke-den sekiz mil uzakta bulunan «Ham-raü-l-Eseds-e kadar gitmişlerdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) burada Huzâa-um reisi Ma-bed ile karşılaştı. Huzâalılar alenen müslüman olmamakla beraber kalben müslümanlara meyyaldiler. Ma-bed Ebû Süfyân-a giderek Peygamberimizin ashabı ile birlikte gelmekte olduklarını söylemiş Ebû Süfyân da hücumdan vaz geçerek Mekke-ye doğru yürümüştü. Müverrihler bu hâdiseye «Hamraü’l-Esad» vak-a-sı derler. Ve onu müstakil bir gaza gibi kaydederler.