6443-) Bana Hasen b. Ali El-Hulvânî ile Ebû Bekr b. Nadr ve Abd b. Humeyd rivâyet ettiler. Abd: Haddesenî ötekiler: Haddesenâ tâbirlerini kullandılar. (Dediler ki): Bize Ya-kub b. İbrahim b. Sa-d rivâyet etti. ki): Bana babam Sâlih-den o da İbn Şihab-dan naklen rivâyet etti. ki): Bana Muhammed b. Abdirrahman b. Haris b. işâm haber verdi ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevcesi ise şunu söylemiş: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevceleri Fâtıme binti Resûlillah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gönderdiler. O da yanına girmek için izin istedi. Kendisi benimle beraber örtünün altında uzanmıştı. Ona izin verdi Fâtıme: Ya Resûlallah! Zevcelerin beni sana gönderdiler. Senden Ebû Kuhafe-nin kızı hakkında müsavat istiyorlar dedi. Ben susuyordum. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de ona: kızcağızım! Sen benim sevdiğimi sevmez misin?» dedi. Fâtıme: Hay hay! (Severim) dedi. halde bunu sev!» buyurdular. Fâtıme Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den bunu işitince kalktı ve Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevcelerine dönerek onlara kendi söylediğini ve kendisine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in söylediğini haber verdi. Onlar da kendisine şunu söylediler: Bize hiç bir şey yaptığını görmüyoruz. Hemen Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e don ve ona: Gerçekten zevcelerin Ebû Kuhafe-nin kızı hakkında senden müsavat istiyorlar de! Fâtıme: Vallahi onun hakkında ben kendisine ebediyyen söz etmem dedi. Âişe şunları söylemiş: Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevceleri onun zevcesi Zeyneb binti Cahş-ı gönderdiler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in katında mertebece onlardan bana rakib olan da bu idi. Din hususunda Zeyneb-den daha hayırlı hiç bir kadın görmedim. Allah-dan onun kadar korkan onun kadar doğru söyleyen onun kadar sılayı rahim yapan ondan çok sadaka veren verdiği sadakada nefsini onun kadar horlayıp o amelle Allahü teâlâ-ya yakınlık gösteren yoktu. Ancak mizacındaki hiddetten nâşi bir kükremesi vardı ki ondan da çabuk dönerdi. Zeyneb Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanına girmek için izin istedu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) işe Âişe ile beraber onun örtüsünün altında Fâtıme-nin girdiği zamanki halde bulunuyordu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona da izin verdi. Zeyneb: Ya Resûlallah! Zevcelerin beni sana gönderdiler; Ebû Kuhâfe-nin kızı hakkında senden müsavat istiyorlar dedi. Sonra bana atıp tuttu ve hakkımda sözü uzattı. Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gözetiyor; onun hakkında konuşmaya izin verecek mi diye gözüne bakıyordum. Zeyneb devam etti. Nihayet anladım ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) benim kendimi müdafaa etmemi kerih "görmeyecek. Zeyneb-e ben atıp tutmaya başlayınca ona yaptığım hücumda kendisine aman vermedim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gülümseyerek: «Bu Ebû Bekr-in kızıdır!» buyurdular.