6467-) Biz-e Ebû Kâmil El-Cahderî Fudayl b. Hüseyn rivâyet etti. ki): Bize Ebû Avâne Firas’dan o da Amir-den o da Mesruk-dan o da Âişe-den naklen rivâyet etti. Şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) zevceleri yanındaydılar. Onlardan hiç birini terk etmemişti. Derken yürüyerek Fâtıme geldi. Yürüyüşü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yürüyüşünden hiç ayrılmıyordu. Onu görünce kendisine hoş beşde bulundu. Ve: kızım!» dedi. Sonra onu sağına yahut soluna oturttu. Sonra kendisine bir şeyler fısıldadı. Bunun üzerine Fâtıme şiddetle ağladı. feryadını görünce ikinci defa kendisine bir şeyler fısıldadı. (Bu sefer) Fâtıme güldü. Ben kendisine: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kadınlarının arasından sır söylemek için seni seçti. Sonra sen ağlıyorsun ha? dedim. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (yanımızdan) kalktığı vakit Fâtıme-ye: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sana ne söyledi? diye sordum. Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sırrını ifşa edemem! dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince (Fâtıme-ye): Senin Üzerinde olan hakkım nâmına yemin ediyorum. Bana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sana ne dediğim söyle! dedim. Fâtıme: Şimdi (olur). Evet! Birinci defa bana fısıldadığında Cibrîl-in her sene kendisine bir veya iki defa Kur-ân-i arzederdiğini; bu sefer iki defa arzettiğini haber verdi. Ve: ecelimin yaklaştığını görüyorum. Allah-dan kork! Sabret! Zîra ben senin İçin ne iyi selefim.» buyurdu. Ben de gördüğün şekilde ağladım. Benim feryadımı görünce bana tekrar fısıldayarak: Fâtıme! Mü-minlerin kadınlarının hanımefendisi olmak istemez misin? Yahut bu ümmetin kadınlarının hanımefendisi olmak istemez misin?» buyurdu. Ben de gördüğün şekilde güldüm dedi.