6511-) Bize Muhammed b. Ahmed b. Ebî Halef rivâyet etti. ki): Bize Zekeriyya b. Adîy rivâyet etti. ki): Bize Ubeydillah b. Amr Abdu-l-Kerîm-den o da Muhammed b. Münkedir-den o da Câbir-den naklen haber verdi. Câbir Şöyle dedi: Uhud günü babam burnu kulakları kesilmiş olarak getirildi. Ve Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in huzuruna konuldu... râvi yukardakilerin hadîsi gibi anlatmıştır. Bu hadîsi Buhârî «Kitâbu-l-Cenâiz»-de tahric etmiştir. Bir insanın kollarını bacaklarını yahut burnunu ve kulaklarını kesmektir. son rivâyetinden anlaşıldığına göre Uhud harbinde Hazret-i Abdullah b. Amr b. Hıram şehid edilmiş ve burnu ile kulakları kesilmiştir. Hazret-i Câbir bundan son derece müteessir olarak ağlamış ve yüzünü açarak babasının elim manzarasını görmek istemişse de kavmi kabilesi buna mâni olmuşlar. Derken halası Fâtıme binti Amr da feryad ederek ağlamaya başlamıştır. Râvi Hazret-i Câbir-in binti Amr mı yoksa Uhtü Amr mı dediğinde şekketmiştir. Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) Fâtıme-nin ağladığını görünce: niçin ağlıyorsun? Yahut: Ona ağlama!..» buyurmuştur. Râvi burada da şekketmiştir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bu sözü bir tesellidir: Böyle melekler üzerine-kanat germiş yüksek mertebeli bir zâta ağlamak değil bu kerametinden dolayı sevinmek gerekir demek istemiştir. Kâdî Iyâz diyor ki: «İhtimal meleklerin- kanat germeleri Allah-ın fadl ve rızasını ve kendisine hazırladığı ikramı müjdelemek için üşüştüklerindendir. Onlar bunu ya Hazret-i Abdullah-a ikram için sevinçlerinden yapmış yahut güneşin sıcağından cenazesi kokmasın diye üzerine gölge olmuşlardır.