6538-) Bize Kuteybe b. Saîd İle İshâk b. İbrahim rivâyet ettiler. Lâfız Kuteybe-nindir. (Dediler ki): Bize Cerîr A-meş-den o da Süleyman b. Müshir-den o da Haraşa b. Hur-dan naklen rivâyet etti (Şöyle dedi): Medine-nin mescidinde bir halkada oturuyordum. Halkada güzel kıyafetli bir ihtiyar vardı. Ki bu zat Abdullah b. Selâm-dı... Oradakilere güzel bir şey anlatmaya başladı. O kalktığı vakit cemâat: Kim cennetliklerden bir zât görmek isterse şuna bakıversin! dediler. Ben (kendi kendime): Vallahi bunun peşine takılacağım ve mutlaka evinin yerini öğreneceğim dedim. Ve peşine düştüm. Yola koyuldu hattâ az daha Medine-den çıkıyordu. Sonra evine girdi. Ben de yanına girmek için izin istedim. Bana izin verdi. Ve: Hacetin nedir ey kardeşim oğlu? diye sordu. Kendisine: Cemâati dinledim. Sen kalktığın vakit senin için kim cennetliklerden bir zât görmek isterse şuna bakıversin dediler. Benim de seninle beraber olmak hoşuma gitti dedim. Şunu söyledi: Cennetlikleri Allah bilir. Ben sana bunu niçin söylediklerini anlatayım. Bir defa ben uyurken anîden bir adam gelerek bana: Kalk! dedi. Ve elimden tuttu. Onunla beraber yürüdüm. Bir de ne göreyim soluma düşen bir takım caddelerdeyim! O caddeyi tutmaya kalkıştım. Bana: Onu tutma! Çünkü o solcuların yollarıdır dedi. Baktım sağ tarafımda dosdoğru bir takım caddeler var. Bana: Bu caddeyi tut! dedi. Ve beni bir dağa getirerek (buna): Çık! dedi. Ben çıkmak istedim mi kıçımın üzerine düşmeye başladım ve bunu defalarca yaptım. Sonra beni götürdü. Nihayet benimle bir direğe vardı ki başı gökte alt kısmı yerde idi. Tepesinde bir halka vardı. Bana: Bunun üzerine çık dedi. Ben buna nasıl çıkabilirim; onun başı göktedir dedim. Bunun üzerine elimden tutarak beni attı. Bir de baktım halkada asılıyım. Sonra direğe vurdu. Direk yıkıldı. Ben sabaha kadar halkada asılı kaldım. Hemen Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gelerek bu rü-yayı ona anlattım. Şöyle buyurdular: gördüğün yollar solcuların yollarıdır. Sağında gördüğün yollar ise sağcıların yollandır. Dağ şehidlerin yeridir. Sen ona asla çıkamazsın. Direk ise İslâm-ın direğidir. Kulpa gelince o İslâm-ın kulpudur. Sen ölünceye kadar ona tutunmuş kalacaksın.» hadîsi Buhârî «Menâkıbu-l-Ensâr» ve «Tefsir» bahislerinde tahric etmiştir. Abdullah-in: «Hiç bir kimseye bilmediği bir şey söylemek yakışmaz» sözü kendi hakkında söylenenleri red ve inkârdır. Yani halka-hda oturanların kat-î bir lisanla: Bu zat cennetliktir demelerini kabul etmemiştir. Aynî diyor ki: «İhtimal bu zevat Abdullah-ın cennetlik olduğunu bildiren haberi duymuşlar; Abdullah duymamıştır. Yahut tevazuundan bununla meth-ü sena edilmesini iyi görmemiştir. Yahut maksadı: Ben Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) devrinde bir rüya gördüm de o böyle bir şey söyledi. Ama bu kat-î surette benim cennetlik olacağıma nass değildir demek istemiştir. Reddetmesi bundandır.» de uyandım ki kulp elimdedir...» cümlesini Kastalânî: «Kulbu elimden bırakmadan uyandım» mânâsına te-vîl etmiştir. Ona göre bu söz uyandığım zaman kulp elimde idi mânâsına gelmez. Aynî de buna yakm sözler söylemiş ve: «Her halde uyandığı zaman eli bir şey tutar gibi yumuk imiş. Bununla beraber uyandığı zaman kulbun hakikaten elinde olduğunu iltizam etmekte de hiç bir mahzur yoktur. Çünkü Allah-ın kudreti bu gibi şeylere şâmildir» demiştir. Yine Aynî-nin beyânına göre İslâm-dan murad dine taalluk eden her şeydir. Direkten maksad İslâm-ın şartlarını teşkil eden beş şey yani Kelime-i şehadet namaz rekât "oruç ve hac-dır. Bununla yalnız Kelime-i şehadet de murad edilmiş olabilir Vüskanın lügat mânâsı sağlam kulp demektir. Burada ondan murad imandır. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Abdullah b. Selâm‘a gehid olamıyacağını fakat müslüman olarak Öleceğini söylemesi müstakbele ait birer mucizedir. Nitekim Hazret-i Abdullah Medine-de istikâmeti hal üzere vefat etmiştir.