6546-) Bana Bİşr b. Hâlid rivâyet etti. ki): Bîze Muhammed (yani İbn Cafer) Şu-be-den o da Süleyman-dan o da Ebû-d-Duha-dan o da Mesrûk-dan naklen haber verdi. (Şöyle dedi): Âişe-nin yanına girdim. Yanında Hassan b. Sabit vardı. Ona şiir okuyor kendisinin bn beyitlerinden gazeller söylüyordu. (Şöyle dedi): akıllıdır; hiç bir şüphe İle itham olunamaz.» «Gafil kadınların etlerini yemeden aç sabahlar.» Bunun Özerine Âişe ona: Lâkin sen böyle değilsin! dedi. Mesrûk diyor ki: Ben de Âişe-ye: Yanına girmek için ona niçin izin veriyorsun. Halbuki Allah: cemaattan iftira işinin büyük kısmını üzerine alan için büyük azab vardır." Sûre-i Nûr Âyet: 11 buyuruyor dedim. Âişe: Körlükten daha şiddetli azab ne olabilir. Ama o Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) nâmına müdâfaada bulunuyordu yahut hicvediyordu dedi.