6569-) Bize İshâk b. İbrahim El-Hanzalî ile Ahmed b. ALde rivâyet ettiler. —Lafız İshâk-ındir.— (Dediler ki): Bize Süfyân Amr--dam o da Câbir b. Abdillah-dan naklen haber verdi. Câbir Şöyle dedi: Allah yardımcıları olduğu halde sizden iki taife bozulmayı gönülden geçirmişlerdi." Sûre-i Âl-i İmran Âyet: 122. Âyet-i kerimesi biz Benî Seleme ile Benî Harise hakkında nâzil olmuştur. Onun inmemiş olmasını dilemeyiz çünkü Allah (azze ve celle): onların yardımcıları!..» buyuruyor. hadîsi Buhârî «Meğâzî» ve «Tefsir» bahislerinde tahric etmiştir. Seleme ve Benî Harise ensârdandırlar. Müslim sarihlerinden Übbî diyor ki: «Allahü teâlâ her mü-minin yardımcısı olduğu halde bu âyette neden bu zevat tahsis buyurulmuş denilirse cevâbı şudur: Bir hükmün nâsla bir kimseye sabit olması umumî fertler meyanında ona şâmil olmasından daha sağlamdır; çünkü umumî fertlerden birinin Allah benim yardımcımdır diye iddiada bulunması sadece mü-min olması itibariyledir Böyle bir kimsenin son nefesde ne hal alacağını Allah bilir.» Câbir şunu demek istemiştir: Allahü teâlâ bizim kabilelerimiz için: onların velîsiyimL» buyururken bu âyetin bizim hakkımızda inmemiş olması istenir mi? Bu bizim için büyük bir müjde ve şerefdir. Çünkü Cenâb-ı Hak velîmiz olduğunu nassân bildirmiştir.