6614-) Bize Hâmid b. Ömer El-Bekrâvî de rivâyet etti. ki): Bize Dâvud mescidinin İmâmı Mesleme b. Alkame-te-l-Mazini rivâyet etti. ki): Bize Dâvud Şa-bî-den o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti. dedi): Üç haslet var ki ben bunları Benî Temîm hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-den işittim. Artık onları sevmekte devam ediyorum. Ve râvi hadîsi bu mânâ ile nakletmiş. Yalnız o: harblerde insanların en şiddetli çarpışanlarıdır.» demiş; Deccal-ı anmamıştır. hadîsi Buhârî «Kitâbu’l-Itk» ve «Kitâbu’l-Meğazî»-de tahric etmiştir. Zür-a-nın rivâyetine göre Hazret-i Ebû Hüreyre: «Benim için kabilelerden bunlar kadar hoşlanmadığım bir kavm yoktu. Ama artık onları sevdim.» demiştir. Bunun sebebi câhiliyyet devrinde kabilelerinin birbirlerine düşman olmalarıdır. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Benî Temîm hakkında üç şey söylemiştir. Bunlardan birincisi Deccalla en şiddetli bir surette onların harb edeceklerini haber vermesi; ikincisi zekâtları hakkında: bizim kavmimizin sadakalarıdır» buyurması; üçüncüsü de Hazret-i Âişe-nin elinde bulunan esîr cariyenin İsmail (aleyhisselâm) sülâlesinden olduğunu söyleyerek azadını emir buyurmasıdir. Sadakaları hakkında: kavmimizin...» tâbirini kullanması Benî Temîm îlyaş b. Mudar-dâ Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in nese-biyle birleştiği içindir. Âişe-nin elinde bulunan kadının ismi malûm değildir. Bu husûsdaki rivâyetler muhteliftir. Bir rivâyette «Sebiyye» yerine «Neşeme» denilmiştir. Neşeme insan demektir. Tabarânî-nin rivâyetine göre Hazret-i Âişe: «Yâ Nebiyyallah ben İsmail (aleyhisselâm) sülâlesinden bir köle âzâd etmeyi adadım.» demiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): de yarın Benî Ahber-in ganimetleri gelsin!» buyurmuş. Ertesi gün Benî Anber-in ganimeti gelince ona Rudeyh Zübeyb Zühay ve Semûra namlarında dört köle vermiş; kölelerin başlarını meshederek bereket duasında bulunmuş ve bunların Hazret-i İsmail neslinden olduğunu bildirmiş. Zehebî-nin beyânına göre Hazret-i Âişe bunlardan Rudeyh-i azad etmiştir.