6624-) Bana Ahmed b. Osman b. Hakim El-Evdî rivâyet etti. ki): Bize Hâlid (yani İbn Mahled) rivâyet etti. ki): Bana Süleyman (bu zat İbn Bilâl-dır) rivâyet etti. ki): Bana Süheyl babasından o da Ebû Hüreyre-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen tamamiyle Ma-mer-in bu hadîsi gibi rivâyette bulundu. hadîsi Buhârî «Kitâbu-l-Enbiya»-da tahric etmiştir. Deveye binen kadınlardan nıurad; Arab kadınlarıdır. İbaredeki zamirlerin müzekker getirilmesi ya lâfız yahut cins veya şahıs kastedildiğindendir. Hadîs-i şerif Kureyş kadınlarının fazileti ile onlardaki şefkat evlât terbiyesi yetim çocuklara güzel bakmak kocalarının malım emin bir şekilde muhafaza etmek nafaka hususunda tedbirli davranmak gibi hasletlerin faziletine delildir. Ebû Hüreyre-nin: «Meryem binti İmran hiç deveye "binmemiştir.» sözü onun bu umuma dâhil olmadığına işaret içindir. Yani Kureyş kadınlarının Hazret-i Meryem-den efdal olduğu anlaşılmamalıdır. Hadîsden murad Kureyş kadınlarının şâir Arab kadınlarından üstün olduklarını anlatmaktır. Bundan onların bütün dünya kadınlarından üstün olmaları lâzım gelmez demek istemiştir. nâm eserin sahibi İbn Mülakk-m: «Ebû Hüreyre-nin bu sözünden ve Buhârî-nin onu Hazret-i Meryem kıssasında zikretmesinden Hazret-i Meryem-in Hadîce ile Fâtıme-den faziletli olduğu mânâsı çıkarılır. Çünkü onlar deveye binmekle tahsis edilen Arablardandır.» diyor.