6672-) Bize Şeyban b. Ferruh rivâyet etti. ki) ; Bize Süleyman b. Muğîra rivâyet etti. ki): Bize Humeyd b. Hilâl Ebû Râfi-den o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti ki Şöyle dedi: Cüreyc bir manastırda ibâdet ediyordu. Derken annesi geldi. ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in annesi onu çağırdığı vakit elini nasıl kaşının üstüne koyduğunu sonra başını ona kaldırarak çağırdığını tavsif buyurmasını Ebû Hüreyre-nin nasıl gösterdiğini bize Ebû Râfi- tavsif etti. Annesi Şöyle dedi: Yâ Cüreyc! Ben senin annenim tenimle konuş! Annesi ona namaz kılarken tesadüf etmiş. Cüreyc: Allahım! Biri annem biri namazım! demiş ve namazını tercih etmiş. Bunun üzerine annesi dö-nmüş. Sonra ikinci defa tekrar gelerek: Yâ Cüreyc! Ben senin annenim. Binâenaleyh benimle konuş! demiş. Cüreyc: Allahım! Biri annem biri namazım! demiş ve (yine) namazını tercih etmiş. Annesi de: Allahım! Şüphesiz bu Cüreyc-dir. O benim oğlumdur. Kendisiyle konuştum fakat o benimle konuşmayı kabul etmedi. Allahım! Ona fahişeleri göstermedikçe canını alma! demiş. Annesi onun fahişe fitnesine düşmesi için duâ etseydi bu fitneye düşerdi demiş. (Ve sözüne devamla...) Şunları söylemiş: Bir koyun çobanı onun manastırına sığınırmış. Derken köyden bir kadın çıkmış ve onunla çoban zina etmiş. Kadın hâmile kalmış. Ve bir oğlan doğurmuş. Kendisine: Bu ne? demişler. Şu manastırın sâhibindendir demiş. Bunun üzerine köylüler baltalarıyle bel kürekleriyle gelmişler ve Cüreyc-e seslenmişler. Fakat onu namaz kılarken bulmuşlar. Bu sebeple onlarla konuşmamış. Manastırını yıkmağa başlamışlar. Bunu görünce yanlarına inmiş. Kendisine: Şu kadına sor! demişler. O da gülümsemiş. Sonra bebeğin başını sıvazlayarak: Senin baban kim? demiş. Bebek: Benim babam koyun çobanıdır!. demiş. Köylüler çocuktan bunu işitince (Cüreyc-e): Senin manastırından yıktığımız yeri altın ve gümüşle bina edelim demişler. O: Hayır! Lâkin siz onu eskisi gibi toprakla yapın! demiş. Sonra manastıra çıkmış.