6732-) Bana Harnıele b. Yahya rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Vehb haber verdi. ki): Bize Hayve haber verdi. ki): Bize İbn Hâd Ebû Bekr b. Hazm-den o da Amra-dan o da Âişe-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-l: başına gelen hiç bir şey hattâ ayağına batan diken yoktur ki Allah onun sebebiyle kendisine bir sevab yazmasın! Yahut onun sebebiyle kendisinden bir günah düşülmesin!» buyururken işittim. hadîsi Buhârî «Kitâbu’l-Merdâ»-da tahric etmiştir. Okla vurmak demektir. Sonra başa gelen her belâya musibet denilmiştir. Âişe-nin gençleri gülmekten men etmesi musibete uğrayan müslümanın kalbi kırılacağı içindir. Birinin başına musibet geldiği vakit ona gülmek çirkin bir şeydir. Meğer ki kasden değil de kendini tutamayarak gülmüş olsun. hadîslerde müslümanlara büyük müjde vardır. Müslümanlar hastalık vesâir dünya musibetlerinden pek az hâli kalırlar. onların derecelerini artırmaya ve günahlarının affına sebep olurlar. Cumhûr-u ulemânın kavli de budur. Kâdî Iyâz bazı ulemanın: «Musibetler sadece günahlara keffâret olur. Derece artırmaz se-vab kazandırmaz.» dediklerini rivâyet etmiştir. Böyle bir kavil Abdullah b. Mes-ûd Hazretlerinden de rivâyet olunmuştur. Nevev î: «Müslim-in zikrettiği derecelerin kaldırıldığını ve sevab yazıldığını açıkça bildiren hadîsler onun kulağına varmamıştır.» diyor.