6756-) Bize Yahya b. Eyyûb ile Kuteybe ve İbn Hucur rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize İsmail (yani İbn Ca-fer) Alâ-dan o da babasından o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): iki kişinin söyledikleri (nîn vebali) mazlum olan tecâvüzde bulunmadıkça başlayana aittir.» buyurmuşlar. hadîsten murâd şudur: Birbirine söven iki kimsenin günahları sövmeye ilk başlayana aittir. Meğer ki sövülen kimse haddini aşarak ona daha fazla sövmüş ola! şerîf mütecavizden karşılık vermenin caiz olduğuna delildir. Bu hususta ihtilâf yoksa da sabırlı davranarak affetmek yine efdaldir. yere bir müslümana sövmek haramdır. Fakat sövülen kimsenin de karşılık verirken ondan ileri gitmemesi icab eder. Ancak söven kimse yalan söyler zina iftirasında bulunur veya geçmişine söverse bu takdirde ona: Ey zâlim ey ahmak gibi sözlerle mukabelere bulunabilir. Ve bu suretle ondan hakkını almış olur. Söven de onun hakkından kur-tulur. Yalnız söze başlaması suçu yahut Allah için hak ettiği günahı kalır. Bazıları hiç bir günahı kalmadığını söylemişlerdir. Bu takdirde söze ilk başlayanın vebalinden murad günah değil zemmedilmesi olur.