6811-) JBize bu hadîsi Muhammed b. Râfi- ile Abd b. Humeyd de hep birden Abdurrezzak-dan rivâyet ettiler. ki): Bize Ma-mer haber verdi. H Abdullah b. Abdirrahman b. Behram dahi rivâyet etti. ki): Bize Ebû-l-Yeman haber verdi. ki): Bize Şuayb haber verdi. iki râvi Zührî-den o da Humeyd b. Abdirrahman b. Avf-dan o da Ebû Hüreyre-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen bu hadîsin mislini rivâyet etmişlerdir. hadîsin Ebû Hüreyre rivâyetini Buhârî «Kitâbu’l-Edeb»-de; Nesâî «Kitâbu’l-Yevm ve-l-Leyle»-de tahric etmişlerdir. Esasen çocuğu yaşamayan mânâsına gelir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) rakûbu çocukları ölen ve mahzun olan mânâsına alıyorsunuz. Ama rakûb bu değil bilâkis kendi sağlığında çocuklarından hiç biri ölmeyen ve evlât acısına katlanıp sevab kazanamayan kimsedir. Sİz pehlivanı da kuvvetli kimseden ibaret biliyorsunuz. Halbuki şer-an pehlivan bu değil kızdığı zaman kendini tutan kimsedir övülecek faziletli pehlivan işte budur.» demek istemiştir. şerif evlâdı ölüp de acısına katlanmanın ve sabretmenin faziletine delildir. Yine bu hadîs evlenmenin faziletine kail olan Hanefîler-le bazı Şâfiîler-in mezheblerine zınınen delâlet etmektedir. zaman kendini tutmak öfkesini belli etmemek dahi bu hadîsin delâlet ettiği hükümler cümle sin dendir.