6872-) Bize Kuteybe b. Saîd ile Züheyr b. Harb rivâyet ettiler. ki): Bize Cerîr Ebû Gıyas Talk b. Muâviye En-Nehaî-den o da Ebû Zûr-a b. Amr b. Cerîr-den o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi) ; Bir kadın Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e bir oğlunu getirerek: Ya Resûlallah! Bu çocuk rahatsızdır. Ben ondan korkuyorum. Gerçekten (toprağa) üç tane gömdüm dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): cehennemden kuvvetli bir mâni ile kovundun!» buyurdular. Talk-dan dedi. Künyeyi anmadı. hadîsleri Buhârî «Cenaze» bahsinde; Ebû Hüreyre rivâyetini Nesâî «Tefsîr»-de; İbnü Mâce «Cenâiz» bahsinde; Ebû Said rivâyetini Nesâî «Tefsir» bahsinde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. babda muhtelif hadîs İmâmları otuz dokuz sahabeden hadîsler rivâyet etmişlerdir. bozmayacak...» tâbirinden murad; az bir zamandır. Bir adam bir yere ineceğine yemin etse yemininde durmuş olmak için bir an oraya inmesi kâfidir. Arablar buna «Tahilletü’l-Kasem» derler. Ki yeminini he-îâl kılmak mânâsına gelir. Bu tâbiri azlıktan kinaye olarak kullanırlar. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu hadîsde: birinin üç çocuğu ölürse o cehenneme girmez. Girse de orada pek ar kal;r.» demek istemiştir. Ebû Saîd rivâyetinde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e geldiği bildirilen kadın Hazret-i Enes-in annesi Ümmü Süleym Mir. Bazı rivâyetlerde bu kadının Ümmü Hânı bazılarında da Ümmü Eymen. olduğu bildiriliyor. Şu halde hâdise birkaç defa tekerrür etmiş ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e muhtelif kadınlar müracaatta bulunmuş demektir. Hazret-i Ümmü Süleym-in: «Erkekler senin hadîsini götürdü...» sözünden muradı: Onlar dâima senin yanında bulunuyor din hususunda bilgi alıyorlar. Biz kadınlar bunu yapamıyoruz. Bize de bir gün ayır da senden dinimize ait bilgi alalım demektir. (sallallahü aleyhi ve sellem) Ümmü Süleym-in ricasını kabul etmiş ve kadınlara bir gün tahsis ederek kendilerine Allah-ın emir ve nehiylerini bildirmiş; bu arada üç çocuğu-ölen kadının cehenneme girmeyeceğini de müjdelemiştir. Ümmü Süleym iki çocuğu ölenin de bu hükümde dâhil olup olmadığını anlamak istemiş; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o anda kendisine gelen bir vahy ile yahut daha önceden telâkki ettiği bir vahye istinad ederek: çocuğu ölen de öyle!» sözünü üç defa tekrarlamıştır. başkalarının rivâyetinde: çocuğu ölen de öyle!» cümlesi de vardır. Nesâî-nin rivâyetinde: çocuğu ölen bir kimse bunlardan sevab beklerse cennete girer.» buyurdu. Bunun üzerine bir kadın kalkarak: Yahut iki çocuğu ölen! dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): «İki çocuğu ölen de öyle!» buyurdular. Kadın: Keşke bir çocuğu ölen de deseydim! dedi.» buyurulmaktadır. Ulemâ ölen çocukların bulûğa ermemiş olmaları meselesinde hayli söz etmişlerdir. Bâzılarına göre bu annelerin küçük çocuklarına karşı daha fazla muhabbet şefkat ve sevgi gösterdiklerindendir. Bu sebepten ölen küçük yavrularına daha çok acır ve buna katlanmaları nisbetinde daha çok sevab kazanırlar. Zira âkil baliğ olan çocukları rahmet ve şefkate münafi harekette bulunarak anne ve babalarına isyan etmiş olabilirler. Küçüklerden böyle bir şey tasavvur olunamaz. Onlar muhatab değillerdir. takımları küçük çocukların evleviyetle bu hükümde dâhil olduğunu söylemişlerdir. Onlara göre henüz anne ve babasına hiç bir yardımı olmayan bir küçük hakkında hüküm bu olunca yardımı dokunmaya başlamış çocuk hakkında evleviyetle aynı hüküm sabit olur. Hadîs-i şerifin muhtelif rivâyetlerinden anlaşıldığına göre torunlar bu hükümde dahil değildir. Dü-mûsun cem-idir. Dü-mûs esasen suda yaşayan küçük bir kurttur. Sudan hiç ayrılmaz. Burada ondan murad; küçükken Ölen çocuklardır. Onlar cennetin küçükleridir. Cennetten ayrılmazlar. Kıyâmette anne ve babalarına şefaat ederek cennete girmelerine sebep olurlar