7002-) Bize Saîd b. Amr El-Eş-asî rivâyet etti. ki): Bize Abser Mutarrifden o da Âmir-den o da şureyh b. Hâni-den o da Ebû. Hüreyre-den naklen haber verdi. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): kim Allah-a kavuşmayı dilerse Allah (da) ona kavuşmayı diler; ve her kim Allah-a kavuşmayı hoş görmezse Allah (da) ona kavuşmayı hoş görmez.» buyurdu. Bunun üzerine ben Âişe-ye gelerek: Ey mü-minlerin annesi! Ben Ebû Hüreyre-yi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den bir hadîs rivâyet ederken dinledim. Eğer (mesele) öyleyse biz helâk olduk demektir dedim. Âişe: Helâk olan Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sözüyle helâk olmuştur! Ne o? dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): kim Allah-a kavuşmayı dilerse Allah (da) ona kavuşmayı diler; ve her kim Allah-a kavuşmayı hoş görmezse Allah (da) ona kavuşmayı hoş görmez...» buyurmuş. Halbuki bizde ölümden hoşlanan hiç bir kimse yoktur dedim. Âişe: Bunu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) söyledi. Ama o seni» anladığın mânâda değildir. Lâkin göz yukarıya dikildiği göğüs alıp vermeye başladığı tüyler dikenlendiği ve parmaklar yumulduğu zaman o anda her kim Allah-a kavuşmayı dilerse Allah (da) ona kavuşmayı diler; ve her kim Allah-a kavuşmayı hoş görmezse; Allah (da) ona kavuşmayj hoş görmez mânâsmadır dedi.