7112-) Bana Ebû-t-Tâhir rivâyet etti. ki): Bize İbn Vehb haber verdi. ki): Bana Muâviye (bu zat İbn Sâlih-dir.) Rabîa b. Yezid-den o da Ebû İdris El-Havlânî-den o da Ebû Hüreyre-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-den naklen haber verdi ki: Şöyle buyurmuşlar: günah veya kat-ı rahim duasında bulunmadıkça acele etmedikçe duası kabul edilir durun» Ya Resûlallah! Acele etmek nedir? demişler. «Duâ ettim de kabul edildiğini görmedim der ve o anda vaz geçerek duayı bırakır.» buyurmuşlar. hadîsi Buhârî Tirmizî ve İbnû Mâce «Kitâbu-d-Deavât»-da; Ebû Dâvud «Kitâbu-s-Salat»-da muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. şerîf duaya devam etmenin lüzumuna ve icabetin gecikmesinden şikâyet edilmemesi gerektiğine delildir. Ulemâdan bazılarının beyânına göre duadan bıkan kimsenin duası kabul olunmaz. Çünkü kabul edilsin edilmesin duâ bir ibâdettir. Mü-mine ibâdetten bıkmak yakışmaz. İcabetin gecikmesine gelince; bu ya vakti gelmediği içindir yahut ezelde dünyadaki duası kabul edilmeyeceği fakat bunun bedeli âhirette verileceği mukadder olduğu yahut duasında ısrar edip mübalağa göstermesi içindir. Çünkü Teâlâ Hazretleri duada ısrarı sever. Çok duâ edenin duası makbul olur.