7131-) Bize Osman b. Ebî Şeybe ile İshâk b. İbrahim rivâyet ettiler. Lâfız Osman-ındır. (İshâk: Ahberana; Osman ise: Haddesenâ tâbirlerini kullandılar. Dediler ki): Bize Cerir A-meş-den o da Umara b. Umeyr-den o da Haris b. Süveyd-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Abdullah hasta iken onu dolaşmak üzere yanına girdim de bize biri kendinden biri de Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-den olmak üzere iki hadîs rivâyet etti. ki): Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i şöyle buyururken işittim: mü-min kulunun tevbesine çorak helâk korkusu olan bir yerde devesi yanında yiyeceği ve içeceği onun üzerinde olduğu halde uyuyan uyandığında deveyi gitmiş bulan ve onu aramaya giden nihayet kendisine susuzluk anz olan sonra (kendi kendine) bulunduğum yerime döneyim de ölünceye kadar yafayım diyen ve başını ölmek için dirseğinin üzerine koyan sonra uyanarak devesini üzerindeki azığı yiyeceği ve içeceği ile yanında bulan bir adamdan evet Allah mü-min kulunun tevbesine bu ada-mın devesi ile azığına sevinmesinden daha çok sevinir.»