7166-) Bize Muhammed b. Beşşâr da rivâyet etti. ki): Bize E; û Dâvud rivâyet etti. ki): Bize Şu-be tu isnadla bu hadîsin mislini rivâyet etti. Hüreyre rivâyetini Buhârî-de; Nesâî «Kitâbu’l-Yevm ve-l-Leyle»-de tahric etmişlerdir. hadîsler kulun günahı defalarca tekerrür etse bile tevbesinin kabul edileceğine delildirler. Bütün günahlarına birden tevbe etmek dahi caizdir. Kurtubî diyor ki: «Bu hadîs istiğfarın faydası büyük olduğuna ve Allah-ın rahmet ve ihsanının genişliğine delildir. Lâkin bu istiğfarın dille birlikte mânâsı da kalbde yer etmelidir. Tâ ki ısrar ukdeleri bununla çözülsün ve pişmanlık hâsıl olsun. Yoksa maksat dili ile es-tağfirullah deyip kalbiyle o günaha İsrar etmek değildir. Böyle bir istiğfar da istiğfara muhtaçtır.» yap...» cümlesinin mânâsı; mademki günah işlediğin vakit tevbe ediyorsun "ben seni affederim demektir. elini açması tevbenin kabulü hakkında istiaredir. Burada el açmak tâbirinin kullanılması Arabların âdetine nazarandır. Onlar bir şeyden razı oldukları vakit elini açar. Razı olmazlarsa yumarlar. Yoksa el evvelce de görüldüğü vecihle Allahü teâlâ hakkında tasavvuru imkânsız olan bir şeydir.