7184-) Bize Muhammed b. Müsennâ ile Muhammed b. Beşşâr rivâyet ettiler. Lâfız İbn Müsennâ-nındır. (Dediler ki): Bize Muâz b. Hişâm rivâyet etti. ki): Bana babam Katâde-den o da Ebû-s-Sıddık-dan o da Ebû Saîd-i Hudrî-den naklen rivâyet etti ki: Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlar: öncekiler içinde bir adam vardı ki doksan dokuz insan öldürmüştü. Bu sebeple dünya insanlarının en âlimi kim olduğunu sordu. Ona bir râhib gösterdiler. O da rahibe gelerek kendisinin doksan dokuz kişi öldürdüğünü söyledi tevbesi kabul edilip edilmeyeceğini sordu. Râhib: Hayır! cevabını verdi. Adam onu da öldürdü ve bununla yüzü tamamladı. Sonra yeryüzü halkının en âlimini sordu. Ona âlim bir zat gösterdiler. Adam ona (da giderek) kendisinin yüz kişi öldürdüğünü tevbesinin kabul edilip edilmeyeceğini arzetti. O: Evet! (Kabul edilir.) Seninle tevben arasına kim girebilir? Filân yere git. Orada Allah-a ibâdet eden insanlar vardır. Onlarla birlikte Allah-a ibâdet et! Memleketine dönme! Çünkü orası kötü yerdir dedi. Adam gitti. Yolun yarısına varınca eceli geldi. Bu sefer onun hakkında rahmet melekleriyle azab melekleri münakaşa ettiler. Rahmet melekleri: Bu adam tevbe ederek kalbiyle Allah-a yönelerek geldi dediler. Azab melekleri ise: O hiç bir hayır işlemedi dediler. Bunun üzerine yanlarına insan suretinde bir melek geldi. Onu aralarında hakem yaptılar. O da: İki yerin arasını Ölçün hangi yere daha yakınsa bu adam oralıdır dedi. O yeri ölçtüler ve adamın gitmek İstediği yere daha yakın buldular. Bunun üzerine ruhunu rahmet melekleri kabzetti.» ki: «Hasen şunu söyledi: Bize anlatıldığına göre bu adam ölüm kendisine gelince göğsüyle (o tarafa doğru) ilerlemiş.»