7191-) Bize Zübeyr b. Harb rivâyet etti. ki): Bize İsmail b. İbrahim Hişam-ı Destevâî-den o da Katâde-den o da Safvân b. Muhriz-den naklen rivâyet etti. Safvân Şöyle dedi: Bir adam İbn Ömer-e fısıltı hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i sıe buyururken işittin? diye sordu. İbn Ömer: Onu: gününde mü-min Rabbi (azze ve celle)-ye yaklaşacak o derece ki üzerine Allah affını indirecek ve ona günahlarını itiraf ettirecektir. Kendisine (filân günahını) biliyor musun? diye soracak. Mü-min: Ey Rabbim! biliyorum diyecek. Teâla Hazretleri: Onu ben dünyada sana örtbas etmiştim. İşte bugünde onu sana bağışlıyorum diyecek. Bunun üzerine İyiliklerinin sahifesi verilecektir. Kâfirlerle münafıklara gelince onlar için mah-lûkat huzurunda: İşte Allah namına yalan söyleyenler bunlardır diye nida edilecektir!» buyururken işittim dedi. hadîsi Buhârî «Kitâbu-l-Mezâlim» «Kitâbu’l-Edeb» ve «Kitâbu-t-Tevhid»-de; Nesâî «Kitâbu-t-Tefsir» ile «Kâbu-r-Rîkak»-da; İbn Mâce de «Kitâbu-s-Sûnne»-de muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. Sır konuşmak fısıldaşmak mânâsına gelir. Kıyâmet gününde Allahü teâlâ’nın mü-min kuluyla sır konuşması yani ona günahlarını gizlice bildirmesi bir fadlu ihsanıdır. Buradaki yaklaşmaktan murad; mekân itibariyle değil rütbe ve ikramı itibariyledir. Çünkü Teâlâ Hazretleri mekân ve mesafeden münezzehdir. Kenar örtü ve yardım mânâlarına gelir. Burada ondan murad; mü-min kulunu mahşer halkı huzurunda rezil etmeyip örtmesi ve korumasıdır. şerif müslümanlar günahlarından dolayı tekfir edilemez diyen ehl-i sünnetin delillerindendir. Dalâlet fırkalarından Haricîler-e göre günah işleyenler dinden çıkarlar. Bu hadîs onların kavlini reddetmektedir.