7216-) Bize bu hadîsi Yahya b. Habîb El-Hârisî de rivâyet etti. ki): Bize Hâlid b. Haris rivâyet etti. ki): Bize Kurra rivâyet etti. ki): Bize Ebû-z-Zübeyr Câbir b. Abdillah-dan rivâyet etti. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): yahut Mirar yoluna kim çıkacak...» buyurdular. Muâz-ın hadîsi gibi rivâyette bulunmuş. Yalnız o: «Bir de baktık o adam kayıp hayvanını aramaya gelen bir ıbedevî imiş.» demiş. dağa çıkan sarp yol demektir. Bazıları iki dağ arasındaki yol mânâsına geldiğini söylemişlerdir. mirar ve merar acı yemişi olan bir ağaçtır. Burada ondan murad; bu isimle anılan bir yerdir Bu yer Hudeybiye-ye yakındır. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Mürar yoluna kim çıkacak diye sorması ya çıkılması güç bir yer olduğu yâbut düşman oraya yakın bulunduğu içindir. Huzeyfe (radıyallahü anh)-dan rivâyet olunduğuna göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Tebûk-de suyun çok az olduğunu haber almış ashabına: Inşaallah Tebûk suyuna varacaksınız. Ona kim varırsa ben gelip emretmedikçe kuşluk zamanına kadar kimse suya dokunmasın.» diye tenbihde bulunmuş bunu dellâla ilân ettirmişti. Çünkü su iplik gibi akıyordu. Derken münafıklardan iki adam herkesten önce oraya vararak suya el sürdüler. Bundan dolayı Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kendilerine sitem etmiştir. Sonra ashabı o sudan avuçlarıyle azar azar alarak bir tuluma koymuşlar. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu sudan yüzünü ellerini yıkamış ağzını çalkalamış ve suyu kaynağına iade etmiş. Bunun üzerine su gürül gürül akmağa başlamıştı. devenin sahibinin Ced b. Kays olduğu söylenir. Bu adam münafık idi.