7217-) Bana Muhammed b. Râfi- rivâyet etti. ki): Bize Ebu-n-Nadr rivâyet etti. ki): Bize Süleyman (bu zat İbn Muğî-ra-dır.) Sâbit-den o da Enes b. Mâlik-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Bizden (yani) Benî Neccâr-dan bir adam vardı ki Bakara ile Âl-i İmrân Sûrelerini okumuştu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e katilik yapıyordu. Derken kaçarak savuştu gitti. Ve ehl-i kitaba katıldı. Onlar kendisini kaldırdılar: Bu adam Muhammed-e kâtiplik yapıyordu dediler. Ve onu beğendiler. Fakat çok geçemeden aralarında Allah onun boynunu helâk etti. Kendisine bir hendek kazarak onu içine gömdüler. Ama yer onu yüzüne atmış olarak sabahladı. Sonra döndüler ona tekrar bir çukur kazarak gömdüler. Yer yine onu yüzüne atmış olarak sabahladı. Sonra döndüler ona tekrar bir çukur kazarak gömdüler. Fakat yer yine onu yüzüne atmış olarak sabahladı. Nihayet onu atılmış olarak bıraktılar hadîsi Buhârî «Kitâbu-l-Menâkıb--de tahric etmiştir. Onun rivâyetinde bu adamın evvelce hıristiyan olup sonra müslümanlığı kabul ettiği sonra yine hıristiyanlığa döndüğü bildirilmektedir. Hıristiyanlığa döndüğü vakit kavmine: benim ona yazdıklarımdan başka bir şey bilmez.» dermiş. Öldüğü zaman ona derin bir kuyu kazmışlarsa da cesedini yer kabul etmeyip görenlere ibret olmak üzere onu dışafr atmıştır. Küffâr bunu görünce: Bu işi Muhammed ile ashabı yapmıştır. Onlardan kaçtığı için onun kabrini eşip cesedini çıkardılar diyerek onu daha derin bir kuyuya gömmüşlerse de cesedini yine yer kabul etmeyip yüze atmış. Üçüncüde daha derin kazdıkları halde yine dışarı atmış. Nihayet bunun insan işi olmadığına kanâat getirerek onu gömmekten vaz geçmişlerdir.