7304-) Bize Harun b. Mâruf ile Harun b. Saîd El-Eylî rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bire İfenü Vehb rivâyet etti. ki): Bana Ebû Sahr İbn Kuseyt-den o da Urve b. Zübeyr-den o da Âişe’den naklen haber verdi. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) namaı kıldığı vakit ayaklan patlayacak derecede ayakta dururdu Âişe: Ya Resûlüllahî Allah senin gelmiş geçmiş bütün günahlarım sana bağışladığı halde yine bunu mu yapıyorsun? demiş. Bunun üzerine: Âişe! Şükreden bir kul olmayayım mı?» buyurmuşlar. hadîsi Buhârî «Teheccüd» «Rikak» ve «Tefsir» bahislerinde- Tirmizî ile İbn Mâce «Namaz» bahsinde; Nesâ1 «Namaı» ve «Tefsir» bahislerinde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. Ebû Ya-lâ ve Taberânî Hazret-i Enes-den; Taberânî İbn Mes-ud ile Nu-man b. Beşir-den bu mânâda hadîsler rivâyet etmişlerdir. Iyâz-ın beyânına göre şükür: îyilik eden kimsenin iyi--ligini bilerek onu söylemektir. İyiliğin karşılığındaki mükâfata da şüküı denilmiştir. Çünkü bu mükâfat o kimseyi övmeyi tazammun eder. Kulur Allahü teâlâ-ya şükretmesi: Nimetlerini itiraf ederek ona senada bulun mak ve ibâdetlerine devam etmekle olur. Kullarının fiillerine karşı Allah-ın şükrü ise onlara mükâfat vermek ve sevablarını katlamaktır. Allah-ın şekür ismi bu mânâyadır. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in: bir kul olmayayım mı?» buyurmasından murad: Allah-u beni affetmesi ona şükür için kalkıp teheccüd namazı kılmama sebebdiı Onu nasıl bırakabilirim demektir. (sallallahü aleyhi ve sellem) bu sözüyle: «Teâlâ Hazretleri bana bunca nimetler ihsan etmiş; iki cihanın hayrını bana tahsis buyuı muş iken ben ona şükretmeyeyim mi?» demiş gibidir.