7370-) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe ile Ebû Küreyb rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize İbn Nümeyr Hişam b. Urve-den o da babasından o da Abdullah b. Zem-a-dan naklen rivâyet etti (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hutbe okudu da deveyi ve onu boğazlayanı anarak şöyle buyurdu: kavminin en yaramazı (yerinden) fırladığı zaman: Bu deve için muktedir müfsit kavminin İçinde Ebû Zem-a gibi kuvvetli bir adam yerinden fırladı.» buyurdu. Sonra kadınları anarak onlar hakkında va-x etti. Sonra: biriniz ne zamana kadar karısını dövmeye devam edecek?» Ebû Bekr-in rivâyetinde: «Cariyeyi dövmeye...» Ebû Küreyb-in rivâyetinde ise: «Köleyi dövmeye (ne zamana kadar devam edecek)... Olur ki o kadınla son gününde cima- eder.» denilmiştir. Sonra ashabına yellenmeye güldükleri için va-z ederek: biriniz yaptığına gülmeye ne zamana kadar devam edecek?» buyurdular. hadîsi Buhârî ile Tirmizî «Tefsir» bahsinde; Nesâî «Tefsir» ve «Işrâtû-n-Nisâ-» bahislerinde; İbn Mâce «Nikâh» bahsinde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. murad; Salih (aleyhisselâm)-ın devesidir. Bu deveyi Semûd kavminin en şakisi Kudâr b. Sâlif boğazlamıştır. Bu adam uğursuzlukta Uhaymiri Semûd diye darb-ı mesel olmuştur. Kısa boylu kırmızı benizli sarışın veled-i zina bir herifmiş. (sallallahü aleyhi ve sellem) Şems sûresinin: «Semûd kavminin en yaramazı (yerinden) fırladığı zaman...» âyetini okumuş sonra deveyi kesmek için yerinden fırlayan adamın tarifini yapmıştır. Şer müfsit pis mânâlarına gelir. Cahil serseri mânâsına geldiğini söyleyenler de vardır. (sallallahü aleyhi ve sellem) bu adamı Ebû Zem-a-ya benzetmiştir. Ebû Zem-a Abdullah b. Ebî Zem-a-nın dedesi Esved-dir. Esved müslümanlarla alay edenlerden biriydi. Mekke-de kâfir olarak ölmüş. Oğlu Zem-a dahi Bedir gazasında kâfir olarak tepelenmiştir. b. Zem-a rivâyeti zaruret yokken kadın ve hizmetçiyi dövmekten sesle yellenene gülmekten men etmektedir. Câhiliyet devrinde Arablar bir meclisde sesle yellenen kimseye gülerlermiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bundan men etmiş işitmezlikten gelinerek başka şeyle meşgul olunması gerektiğine işaret buyurmuştur. Çünkü meclislerde sesle yellenmek ve sonra buna gülüşmek Lût kavminin âdet-lerindendir.